Pindar
Pindar (en grèc: Πίνδαρος, en latin: Pindarus) (Cinoscefalos, a ras de Tèbas de Beocia 522/518 abans Jèsus Crist - Argòs 445/438 abans Jèsus Crist), foguèt un grand poèta liric grèc. Nasquèt dins una familha nòbla e rica, originària de Beocia. Es l'autor d'importants epinicis, e considerat coma un dels mai grands representants de la lirica corala. Viatgèt fòrça e escriguèt pels reis e las familhas importantas de l'epòca.
Dins sos Epinicis celebrèt las competicions esportivas del sieu temps - valent a dire espròvas de luta, pugilat, corsas a pè e a caval - e cantèt las victòrias del jovent aristocratic doric -que ne fasiá partida- pendent los Jòcs Panellenics, que se debanavan a Olímpia (en onor de Zèus e per aquesta rason los pus importants), a Delfas (en onor d'Apollon), a Nemèa de Peloponès e a l'Istme de Corint.
Pindar passèt qualques annadas de la siá vida en Sicília, subretot a Siracusa e a Agrigent, dins la cort dels tirans Ieron e Teron. Foguèt precisament en Sicília ont aguèt escasença de conéisser los dos autres celèbres poètas grècs, Simonides e Baquilides, sos rivals literaris. Pindar, qu'èra fòrça religiós e prigondament devòt de las tradicions aristocraticas, impregna l'òbra siá de la concepcion religiosa e morala de la vida que li permetiá de venir l'egal dins sos vèrses de l'eròi que cantava, a mai quand s'agissiá d'un monarca poderós: la rason d'aqueste biais de far èra que, en metre en relèu e immortalizar la gèsta de l'eròi, lo poèta educava las generacions novèlas en perpetuar atal las valors ancianas.
Òbra
[modificar | Modificar lo còdi]La produccion poetica abondosa de Pindar, reculhida pels filològs alexandrins en 17 libres, es estada conservada sonque parcialament. La tradicion medievala a servat dins la siá integralitat pas que quatre libres d'epinicis que comprenon 14 òdas olimpicas, 12 òdas piticas, 11 òdas nemèas, 7 òdas istmicas.
- Olimpicas
- Piticas
- Nemèas
- Istmicas