Pedagogia

La pedagogia es la sciéncia de l'educacion.

Etimologia del tèrme

Pedagogia vien del grèc, paidagogos (παιδαγωγία), que èra l'esclav que acompanhava los ninhs al escòla. Lo mot paida o paidos fa referéncia a chics, aqueste es lo motiu pel aquel alguns distinguisson entre "Pedagogia" (ensenhar a chics) e andragogia (ensenhar a adultes). Lo mot latina per far referéncia a la pedagogia, educacion, es fòrça mai utilizada e, de còps, ambas s'utilizan de biais indistint.

Istoria de la pedagogía

La pedagogia exist despuèi que l'educacion pasèt a èsser considerada un asunt social e pas sol familiar. Per este los primièrs escrits teorics aparecen a Grècia, a las polis democraticas ont l'ensenhanza facilitava l'acces a la politica. Roma eredèt aquesta preocupacion.

A l'Etat Mièja, l'educacion èra fòrça atada a l'iglèsia, post que l'unica educacion que se considerava de provech èra la religiosa que permitia lograr la salvacion. Además, la cultura èra als monasteris e après a las universitats, dominadas pels teologians. Lo Renacimient, amb son afán de recuperacion dels clasics e l'ansia de saber e d'aver cultura, di un novèl impuls a la pedagogia. Amb l'Ilustracion s'atèt definitivament a l'idèa de progres, post que sens educacion un pobl pòt pas adelantar (d'aquí las campanhas d'alfabetizacion).

La pedagogia a l'actualitat

Actualament, la pedagogia a evolucionat fòrça despuèi lo suyo origen etimologic. Uèy en dia, la pedagogia es pas la sciéncia que s'ocupa dei tecnicas de l'ensenhanza, este es tarea d'otra sciéncia pedagogica denominada Didactica. La pedagogia es un ensems de sabers que s'ocupan de l'educacion coma un fenomèn tipicament social i especificament uman. Es, pel tan, una sciéncia de caracter psicosocial que a per objècte l'estudi de l'educacion amb lo fin de conocerla y perfeccionarla. Tanben es una sciéncia de carácter normatiu perque se dedica pas a describir lo fenómen educacional mas a establecer las pautas o normas que devèm seguir per llevar a bon tèrme aqueste fenómen.

Pedagogia tanben fa referéncia al correcte us d'estratègias d'ensenhanza (véase teoria instruccionala). Per exemple, lo brasilenh Paulo Freire, un dels educadores mai significatius del sègle XX, fa referéncia a son métode d'ensenhanza per adultes coma "pedagogia critica".

L'Escòla Catalana de Pedagogia aguèt son máxim ressò als añs 30 del sègle XX, dins la época de la Republica.

Pedagogs famoss