Pèine

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Pèine
Pèine après la restanca de las Olivetas.
Pèine après la restanca de las Olivetas.
Caracteristicas
Longor 32,9 km
Bacin 120 km2
Debit mejan 3 m3⋅s-1 (Pesenàs)
Riu
Font font
 · Localizacion Pesena de las Minas
 · Coordenadas 43° 36′ 43″ N, 3° 15′ 19″ E
Confluéncia l'Erau
 · Localizacion Pesenàs
 · Coordenadas 43° 26′ 59″ N, 3° 26′ 18″ E
Geografia
Païses traversats França
Regions traversadas Occitània
Vilas principalas Pesenàs

Pèine es una aiga del departament d'Erau, afluent d'Erau en region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia[modificar | Modificar lo còdi]

Sa longor es de 32,9 km. Nais a Pesena de las Minas e s'escampa dins Erau a Pesenàs.

Toponimia[modificar | Modificar lo còdi]

Las fòrmas ancianas son in filo Pedene en 1225, Peyne en 1643, la Peine en 1740-60, Peine R. en 1770-1772 (mapa de Cassini). « Lo nom local autentic es Pèiné, emplegat al masculin e sense article » (L. Michel, Revue des Langues Romanes, LXXIV. p. 55). Lo nom es a l'origina del luòc Chemin Dupeyne (Alinhan del Vent), escrit sul cadastre Chemin Dépeyne. Se constata que la francizacion del nom d'aquel camin garde encara lo genre masculin. Vendriá de *Pédenu, d'origina preceltica e de sens desconegut, tanben basa de Pesenàs e de Pesena de las Minas. *Pédenu > *Pedne > Pèiné (segon L. Michel, article citat, p. 57-59)[1]. En acceptant l'etime, caldriá probablament corregir *Pédenu > *Pézeno > *Pèzne > Pèiné.

Xavier Delamarre dona a Pèine l'etime Petinā, « la (sic) Peyne »[2]. Lo t intervocalic dona normalament -d- (POTERE > poder, FATA > fada, COTONEU > codonh, etc), mas de còps [z] (QUATERNIO > quasèrn o casèrn, SPATHA > espasa), donc en teoria PETI- pòt menar a Pèse-, mas probable que Petinā, nom gallic conjecturat per Delamarre, pas atestat, a, çò pus mens, una autra vocala finala.

Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]

  1. Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 289
  2. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 215