Oppidum
Un oppidum (del latin n. oppidum, pl. oppida: luòc elevat, fortificacion), es un ancian luòc de poblament fortificat sovent situat sus un puèg, que data de l'Edat del Fèrre europèu. Los oppida son generalament associat a la civilizacion celtica tardiva (Cultura de La Tène).
Definicion[modificar | Modificar lo còdi]
Oppidum es un tèrme latin que significava "poblament principal" dins las divisions administrativas de la Roma antica. Lo mot deriva del latin primairenc ob-pedum, "espaci claus", benlèu vengut del Protoindoeuropèu *pedóm-, "espaci ocupat" o "pesada".
Dins sos Commentarii de Bello Gallico, Juli Cesar nomenèt oppida los pus grands poblaments qu'encontrèt en Gàllia durant la Guèrra de las Gàllias entre 58 e 52 abans JC. Emai qu'expique pas clarament en foncion de quals critèris nomena un poblament oppidum, es de bon compréner que: èran de sites economics importants, ont las merças èran produchas, negociadas e escambiadas, ont de còps que i a los mercants romans s'installavan e ont las legions romanas se podián aprovisionar. Èran tanben de centres politics importants, lo sèti d'autoritats que prenián de decisions que concernavan un grand nombre de personas – per exemple la nomenacion de Vercingetorix al cap de la revòlta gallesa en 52 ab JC.[1].
Nòtas[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ {{{títol}}}. ISBN 978-3-8062-2242-5. 12–13