Mas de las Cavas

Las caunas del Mas de las Cavas se tròban a Lunèl Vièlh, localitat de Lengadòc situada dins lo departament d'Erau. Forman un ensems de 4 cavitats que apertenon a un meteis malhum carstic de mai de 400 m, que la primièra compren un jaç arqueologic ont se trobèt d'ossaments d'animals e d'objèctes de pèira talhada del Paleolitic Inferior (Pleistocèn Mejan, d'aperaquí 300 000 ans).

Istoric

En 1824, Marcèl Sèrras trapèt los ossaments de mercé las peirièras d'esplecha de las molassas miocenicas ont se dobrisson las cavitats. Menèt de cèrcas e extraguèt 1 200 vestigis de fauna de las caunas 1 a 3. En 1865, Fèlix Garrigon trapèt de pèiras talhadas. En 1962, Eugèni Bonifay tornar prenguèt las recèrcas e descobriguèt la cauna n° 4; jos sa direccion, se realizèron de cavaments de 1962 a 1983 dins la cauna n° 1.

La cauna n° 1

La cauna n° 1 embarra una sequéncia de 4,50 m d'espessor, subdevesida en 14 jaces. La fauna, fòrça rica, compren de nombrosas rèstas de carnivòrs mas tanben d'artiodactils e de perissodactils. L'analisi tafonomica dels ensems a demostrat que las iènas joguèron un ròtle important dins lor acumulacion: preséncia d'òsses rosegats, grafinhats, mossegats o ingerits, oposicion entre òsses complets de las partidas pauras en carn e òsses parcialament rosegats de las partidas ricas (umèrus e femur). L'utilizacion de la cauna coma tuta per las iènas se confirma pels nombroses coprolits e pels ossaments de individús joves d'aquela espècia.

L'industria litica en qüarsita, selze, calcari o qüars es compausada de còdols talhats simples, de bifàcias fòrça raras, de denticulats e de rascladors.