Margarida Priolo
Margarida Priolo, o tanben Margareta Priolo, (en francés Marguerite Priolo; Briva, 14 de març de 1890 - 13 de març de 1955) foguèt una escrivana occitana de Lemosin que foguèt una de las reinas del Felibritge.
Biografia[modificar | Modificar lo còdi]
Margarida Priolo nasquèt a Briva en 1890 dins una familha borgesa, èra la filha del doctor Priolo que foguèt president de la Societat de Geografia e de l'escòla de Bertran de Bòrn. Viatgèt fòrça e visquèt qualque temps en Anglatèrra e Alemanha. Participèt als enregistraments de Ferdinand Brunot dins l'encastre del projècte "Archives de la Parole" en agost de 1913 quand aviá pas que 23 ans. Foguèt discipola de Josèp Ros e venguèt Reina del Felibritge en 1913 (o demorèt fins a 1920). Trabalhèt coma infirmièra a l'espital de la Crotz Roja de Briva. En 1918 se maridèt a Peireguers amb Edoard Gaillot, un pintor e engravaire lemosin.
Òbras[modificar | Modificar lo còdi]
- Legendas lemosinas (1915)
- Contes del mairilhièr (1916)