Mar de Weddell
La mar de Weddell fa partit de l'Ocean Atlantic e se situa a proximitat del continent antarctic, bordada per una imensa baia que se trapa entre la tèrra de la reina Maud a l'èst e la tèrra de Graham a l'oèst, al nòrd es delimitada per una cadena de montanhas sosmarinas, la crèsta indoatlantica.
L'extrêm sud-oèst, fins a l'Illa de l'Elefant, es de longa cobèrta de banquisa, mentre qu'al sud confronta la glaca de la barrièra de Ronne-Filchner. Ten una una superfícia totala d'aperaquí 2,8 milions de km², la largor maximala es de 2 000 km mentre que la prigondor varia de 500 a 5 000 m. Es revendicada per Argentina.
La mar deu son nom al navegador britanic James Weddell , que en 1823 atenguèt la latitud de 74 ° S e dintrèt dins la baia. De 1902 a 1904, la mar de Weddell foguèt explorada e mesurada per l'escocés William Speirs Bruce. Dins lo meme periòde, lo naviri "Antartic" de l'expedicion suedesa antarctica dirigida per l'explorator Otto Nordenskjöld foguèt pres pel glaç e s'aprigondiguèt lo 12 de febrièr de 1903, l'equipatge, après 16 jorns de marcha, atenguèt l'illa Paulet ont ibernèt dins de cabanas de pèira e foguèt salvat 10 meses pus tard. Las roïnas de las cabanas son encara vesedoiras uèi.
Un episòdi similar se repetèt en 1916 quora l'«Endurance», lo naviri de l'explorator britanic Ernest Shackleton se faguèt prene pel glaç e foguèt destruit. Dins aquel cas tanben, l'equipatge foguèt recuperat après de meses de sojorn sus l'illa Elefant.