Koinè

Lo tèrme « koinè » designa d'en prmièr la koïnê dialektos, una lenga veïculara dins lo mond grèc ancian.

Per extension

Per extension, lo terme « koinè » pòt designar tota lenga veïculara que se son fonduts diverses dialèctes locals, la koinè grèga essent un exemple d'entre autres coma l'occitan o l'arabi literari.

Pòt tanben designar una lenga servissent de lingua franca entre diferentas lengas, quand s'agís vertadièrament d'una lenga acabada podent aver una literatura pròpria e non d'un sabir constituit per sola tòca utilitària (coma per exemple lo francés dins lo mond diplomatic fins al sègle XX, o l'anglés dins lo mond dels afars a l'ora d'ara).

L'occitan: una koinè

Pendent l'epòca medievala l'occitan literari èra una koinè, que seviguèt pels trobadors catalans e tanben franceses, italians e provençals per a compausar los seus poèmes. Aquela varietat d'occitan, qu'èra pas l'occitan que se parlava pel pòble, mas una varietat bastida utilizada per la poèsia.

L'occitan a l'ora d'ara seriá encara dins un estat de koineizacion seguissent las tres estapas de Mesthrie : mèscla e nivelament dels dialèctes e simplificacion.