Josèp Vailet
Josèp Vailet (en francés Joseph Vaylet; còsta Sent Ginièis d'Òlt, Roergue, 12 de novembre de 1894 – 19 de decembre de 1982) foguèt un escrivan occitan de Roergue e Majoral del Felibritge.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]Josèp Vailet nasquèt en novembre de 1894 a la bòria del Mas Novèl, situada entre los vilatges de Sent Ginièis d'Òlt e Pomairòls. Faguèt los estudis a Espaliu. Partiguèt a la Primièra Guèrra Mondiala e ne tornèt nafrat a la camba. Venguèt puèi grafièr del tribunal de comèrci a Sent Ginièis de 1921 a 1925, e puèi a Espaliu fins a 1963. S'èra installat dins aquela vila en 1927 aprèp que se maridèsse amb Alfonsina Vergèli, e lai aguèron dos enfants.
Vailet foguèt un dels autors, amb Joan Bodon, Enric Molin e mai d'autres, que portèron una contribucion importanta al reviscòl occitan en país roergàs. En 1921 foguèt un dels membres fondadors del Grelh roergàs amb sos companhs Enric Molin, e Eugèni Seguret. Èra a l'encòp un grand colleccionaire e ajudèt bèlament a la conservacion del patrimòni local e bastiguèt un musèu per aparar los elements de temps passat. Per son òbra abondosa foguèt guerdonat amb divèrses prèmis. Recebèt tanben mantuna recompensa per son prètzfach civic e professional coma las Palmas academicas en 1935, lo Meriti civic (1966) e la Legion d'onor l'11 de julh de 1979.
Defuntèt lo 19 de decembre de 1982 aprèp aver passat los 88 ans e aguèt pas l'astre de veire la realizacion a Espaliu de la Santa Estèla de 1983 qu'aviá aprestada amb los amics.
Lo musèu Josèp Vailet
[modificar | Modificar lo còdi]A partir de çò qu'aviá collectat pacientament, Josèp Vailet creèt un musèu pro conegut qu'èra encabit abans dins l'ostal familial del baloard Polenc (de 1954 a 1963), mai tard (entre 1963 e 1977) al Vièlh Palais Renaissença, e finalament dins l'anciana glèisa de Sant Joan (del sègle XV).
Òbras
[modificar | Modificar lo còdi]- Sèt estèlas al cèl Roergàs, Lo Grelh Roergàs, 1979