Joan Antòni Injalbèrt
Joan Antòni Injalbèrt (en francés Jean-Antoine Injalbert, Besièrs, 23 de febrièr de 1845 – París, 20 de genièr de 1933) foguèt un escultor occitan plan famós.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]
Joan Antòni Injalbèrt nasquèt a Besièrs en 1845 dins una familha modèsta, son paire èra un picapeirièr e aital s’inicièt al trabalh de la pèira. En 1861, comencèt a estudiar amb l’escalpraire Pau Teodòr. Sa primièra òbra foguèt la realizacion del timpan de la Capèla del Bon Pastor.
En 1866 capitèt de dintrar a l’Escòla de Bèlas Arts a París. Pr'amor de l’ajudar, la vila de Besièrs li balhèt una borsa que foguèt completada lèu pel Conselh General d’Erau. L'an seguent Injalbèrt participava ja al talhièr d'escultura d'Augustin Alexandre Dumont. I perfeccionèt a tal ponch son art qu'en 1874 se ganhèt lo 1èr grand Prèmi de Roma amb una òbra sonada La dolor d’Orfèu. Per l'Exposicion Universala de 1878 realizèt Lo Crist. Prepausèt aquela meteissa annada d'ondrar lo Platèu dels Poètas amb de bustes de personatges celèbres. En 1880 decidiguèt de s'installar definitivament a París ont recebèt subran un nombre considerable de comandas. Ensenhèt a l’Escòla de las Bèlas Arts ont èra tanben cap de talhièr.
Faguèt don a la vila de Besièrs d'una de sas òbras màgers: lo Titan. Puèi tornèt ganhar lo grand Prèmi a l’Exposicion Universala de 1889. Se maridèt en 1907 amb Louise Pin. Coma sa notorietat cresquèt e se faguèt internacionala participèt a d’exposicions dins mantun país coma per exemple en Itàlia, a Brasil o en Alemanha. Foguèt fach comandador de la Legion d’onor en 1910.
La màger part de sas creacions son al musèu Fayet a Besièrs dempuèi la donacion que faguèt sa veusa en 1934 de la villa Antonina, residéncia d'estiu de l'artista, e del fons del talhièr de l'ostal.