Guèrra d'Indepéndencia de Grècia
La Guèrra d'Indepéndencia de Grècia es un conflicte que si denaèt dau 1821 au 1830 entre l'Empèri Otoman e una insureccion grèga ajudada per una coalicion d'estats europèus formada dau Reialme Unit, de França e de Russia. S'acabèt per una victòria grèga e la formacion d'un reiaume grèc independent dirigit per Oton Ièr.
La guèrra comencèt lo 25 de març dau 1821 emb una revòuta de crestians ortodòxs grècs còntra la dominacion otomana. L'insureccion foguèt mau reprimida e lu Grècs posquèron proclamar la formacion d'un Estat grèc independent lo 1èr de genier dau 1822. Pi, dau 1822 au 1824, ajudats per la communautat grèga europèa e per una partida de l'elèit grèc de Constantinòble, lu Grècs ganhèron una tièra de batalhas còntra li fòrças otomani. En revènge, mau capitèron de trobar un sostèn auprès dei poissanças europèï. La rason principala d'aquela manca d'ajuda èra la volontat austriana de mantenir lu equilibris politics dau continent e d'empachar una poissança d'aprofichar lo declin otoman.
En lo 1824, lu Otomans aprofichèron la division dei Grècs, fragilizats per de rivalitats entre faccions diferenti per cridar a l'ajuda lo sieu vassau egipcian Muhammad Ali. L'arribada dei tropas egipciani permetèt ai Turcs de tornar conquistar una partida dei posicions perdudi, mas entraïnèt finda una multiplicacion dei chaples. Aquela situacion permetèt donc una intervencion de Russia, poissança protectritz dei crestians ortodòxs. Entraïnèt egalament una reaccion britanica car lo Reaiume Unit voliá limitar lu progrès rus dins la region. Enfin, França mandèt tanben un còrs expedicionari en Mediterranèa Orientala per marcar la sieua preséncia. D'efiech, per lo sieu govèrn, lu Grècs èran de liberaus mentre que lo govèrn francés de la Restauracion èra un país actiu de la Santa Aliança. Pasmens, aquela guèrra èra l'occasion de protegir de populacions crestiani còntra l'opression d'un estat musulman e de rompre l'isolament diplomatic de França.
En lo 1827, França, Anglatèrra e Russia decidèron d'organizar una demonstracion militara per maucorar la contuniacion de la guèrra per l'Empèri Otoman. Li flòtas turca e egipciana foguèron anientadi a Navarin per lu aliats e d'operacions terrèstri foguèron organizadi per França e Russia. Russia aprofichèt la situacion per declarar una guèrra dubèrta e annexar divèrsei territòris (Bessaràbia, Georgia, sud d'Armenia) au tractat d'Andrinòple. Li intervencions francesa e russa entraïnèron la fin de la guèrra en Grècia. Una conferéncia organizada a Londres en 1830 confirmèt l'indepéndencia de Grècia que foguèt acceptada per Àustria e Prússia. Totalament isolat, l'Empèri Otoman deguèt finalament l'acceptar en 1832 au tractat de Constantinòble.
Ligams intèrnes
[modificar | modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | modificar lo còdi]- (fr) Joëlle Dalègre, Grecs et Ottomans 1453-1923 : de la chute de Constantinople à la disparition de l'Empire ottoman, París, L'Harmattan, 2002, 264 p.