Ernèst Ferrolh
Ernèst Ferrolh (en francés Ernest Ferroul) (nascut lo 13 de decembre de 1853 al Mas de Cabardés, mòrt lo 29 de decembre de 1921 a Narbona) foguèt un dels politicians occitans mai importants del sègle XX. Foguèt al costat de Marcellin Albèrt un dels menaires mai ardents de la revòlta de 1907 (o revòlta dels vinhairons).
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]Ernèst Ferrolh nasquèt en 1853 dins una familha pro amonedada del Mas de Cabardés. Son paire moriguèt pendent sa joventut. Tre son enfància, al Mas de Cabardés, Ferrolh foguèt remarcat per sa curiositat e vivacitat intellectuala e sa granda memòria. Aquesiguèt lèu sos idèals de justícia sociala e de libertat; se ditz d'el qu'auriá escupit quand aviá pas que 13 ans sus la tomba de Simon de Montfort, de la glèisa de Sant Nazari.
Aprèp qu'obtenguèsse son diplòma de l'Universitat de Montpelhièr 1880, venguèt metge e dobriguèt un cabinet medical a Narbona. Ailà se faguèt collaborador de "L'Emancipation sociale", un setmanièr local que ne venguèt redactor en cap tre 1883. Dins sos articles criticava sens pietat lo capitalisme e lo govèrn de Jules Ferry. En 1888, foguèt elegit deputat e s'installèt a l'Assemblada amb l'extrèma esquèrra. Venguèt aderent puèi del Parti Ouvrier Français en 1889 e en 1891, a Narbona foguèt lo primièr cònsol socialista de l'estat francés. Aquela meteissa annada fondèt la République Sociale, l'organ del Partit Socialista del Miègjorn (Parti Socialiste du Midi). Aital governèt Narbona en 1891, foguèt reelegit en 1894 e puèi capitanegèt la vila de contunh de 1900 a 1921. Coma metge ajudava los paures (se ditz que se fasiá pas pagar e que sovent laissava una envolopeta amb d'argent), çò que li valguèt l'escais de "metge dels paures e dels petits". Foguèt arrestat lo 19 de junh de 1907 per sa participacion a la revòlta dels vinhairons, amb d'autres menaires politics.
Ferrolh e la revòlta occitana
[modificar | Modificar lo còdi]A l'acabada del sègle XIX, la viticultura lengadociana dintrèt en crisi. Las vendas dels vins d'Argeria menaçavan la produccion occitana, los vinhairons patissián una pèrdia que s'agreujava lèu. Tre la debuta de 1907 las manifestacions comencèron e èran a créisser pauc a cha pauc, capitanejadas per Marcellin Albèrt. Ferrolh, deputat e cònsol de Narbona, pausèt alara un ultimatum al govèrn de Clémenceau e en demissionar convidèt lo pòble a la desobediéncia civica pr'amor de defendre lo vin e la cultura viticòla. La repression foguèt ferotja contra los manifestants.
Lo 22 de setembre de 1907, foguèt elegit president de la Confederacion Generala dels Vinhairons. Un dels escaisses mai conegut d'aqueste grand personatge de l'istòria occitana que se moriguèt en 1921 pendent son mandat de cònsol, èra lo "Felibre Roge".