Ernèst Malric
Ernèst Malric (en francés Ernest Malric; Rabastens, 23 de decembre de 1883 – Rabastens, 6 de mai de 1966) foguèt un politician del país d'Albigés, deputat de Tarn entre 1932 e 1942 e cònsol de Rabastens.
Biografia
[modificar | Modificar lo còdi]Ernèst Malric èra lo filh d'un trabalhador viticultor de Rabastens. Aprèp que faguèt de bons estudis dirigiguèt amb son fraire una fabrica de mòbles. A l'encòp s'impliquèt d'ora dins los afars publics del país. Tre 1919, foguèt elegit conselhièr municipal e adjonch del cònsol de Rabastens. En 1925, venguèt cònsol de la vila e i demorèt fins a 1944. Aquel an, capitèt a mai de venir conselhièr general del canton de Rabastens. Tanben foguèt secretari general de l'assemblada departamentala en 1929, 1930 e 1931.
L'ascension politica
[modificar | Modificar lo còdi]En 1932 contunhèt d'un biais mai consequent son ascension politica que la federacion radicala, radicala-socialista e republicana socialista de Tarn li demandèt de la representar per las eleccions legislativas dins la circonscripcion de Galhac. Lo 8 de mai de 1932, a la fin del segond torn, Ernèst Malric foguèt elegit deputat de Tarn amb 7.415 vòtes d'un total de 15.404 inscriches e 13.057 votaires. Dins sa declaracion de candidat s'èra presentat del biais seguent: "Filh d'obrièr, ieu tanben obrièr, mon passat es per vosautres una garantida de mon avenidor. Soi dispausat a estalviar pas cap d'esfòrç per tal d'assegurar utilament la defensa dels interèsses de nòstre car arrondiment que ne coneissi per experiéncia los besonhs e las aspiracions". En primièra plaça dins son programa i aviá marcat la defensa dels interèsses dels agricultors.
Durant son mandat, Ernèst Malric demorèt fisèl a aquesta preocupacion. A mai se participèt a un bèl nombre de commissions pro divèrsas (comission del reglament, comission del trabalh o commission de las begudas), la dominanta dins sas interventions foguèt fondamentalament agricòla. Aital depausèt una proposicion de resolucion que invitava lo govèrn a ajudar los proprietaris del departament de Tarn qu'èran estats victimas de geladas los 23, 24 e 25 d'abril de 1933. L'an seguent, demandèt tanben al govèrn d'aplicar, segon la volontat del legislador, la lei del 24 de decembre de 1934 suls vins en çò qu'es de la distillacion obligatòria e l'abatement a la basa de 200 ectolitres per viticultor.
Las catastròfas agricòlas lo fasián intervenir plan activament, per exemple depausèt un amendament a la lei de finanças de 1936 amb tòca de crear una caissa d'assegurança per tot l'estat francés, e de compensacions, pr'amor d'ajudar los proprietaris qu'èran estat victimas de calamitats agricòlas.
Quand arribèron las eleccions legislativas de 1936, Ernèst Malric se tornèt presentar. Foguèt reelegit lo 3 de mai de 1936, al segond torn, amb 6.194 vòtes per 13.218 votaires. Fins a 1940 intervenguèt amb los deputats membres du partit radical-socialista. Durant son mandat sas preocupacions l'alunhèron pas ges de la defensa dels interèsses de l'arrondiment de Galhac. Venguèt membre de la comission del trabalh e puèi de las pensions.
Tre 1936, depausèt una proposicion de lei qu'aviá per tòca d'assegurar als productors de blat la venda de lor produccion a un prètz normal.
L'an seguent, son atencion se dirigiguèt cap als trabalhadors de la tèrra e als petits proprietaris qu'èran estat victimas del mal tempèri. En 1938, foguèt l'autor d'una proposicion de lei que voliá estendre a tot l'estat francés lo benefici del transpòrt gratuit dels vins, dels cidres e poirés necessaris a la consomacion de la familha dels recoltaires. Tanpauc negligiguèt pas los agricultors de Tarn qu'avián patit divèrsas calamitats agricòlas e depausèt un amendament a la lei de finanças de 1938 pr'amor de portar ajuda a los qu'èran estat afectats per las catastròfas dels 10 d'abril e 17 de mai de 1937.
Un dels darrièrs actes de la vida parlamentària d'Ernèst Malric foguèt en 1939, aprèp que foguèsse estada declarada la guèrra, son avís suplementari a prepaus de la proposicion de resolucion d'Edouard Barthe e de mantun de sos collègas, per incitar lo govèrn a organizar de distribucions reglamentàrias de vin caud a las gents de tropa durant los periòdes de grand freg.
La davalada
[modificar | Modificar lo còdi]Lo 10 de julh de 1940, Ernèst Malric figurava demest los parlamentaris que votèron la delegacion de poders demandada pel marescal Pétain. Sa vida politica sul plan nacional s'acabèt sulpic.
A mai se servèt sas foncions de cònsol de Rabastens durant l'ocupacion alemanda, Ernèst Malric s'esperforcèt de defendre çò melhor possible los interèsses dels abitants de la comuna e se refusèt de far passar a las autoritats una lista dels militants e simpatizaires comunistas de Rabastens.
Condamnat a cinc ans de degradacion nacionala per la Cambra civica de Tarn, sa pena li foguèt annulada cinc meses mai tard, amb un decrèt del general de Gaulle en data del 27 d'agost de 1945. Durant las eleccions municipalas que seguiguèron la Liberacion, son fraire, Marius, venguèt cònsol de Rabastens. Ernèst Malric èra titular de la crotz de guèrra 1914-1918 e de la medalha d'onor departamentala e comunala.
Retirat de la vida politica, Ernèst Malric s'avodèt a la gestion de sa fabrica de mòbles fins a sa mòrt en 1966.