Credit

Un credit es una mesa a disposicion d'argent jos forma de prèst, consentida per un creditor (prestaire) a un debitor (manlevaire, empruntaire). Pel creditor, l'operacion fa naícer una creança sul manlevaire, en vertut de que poirà obténir lo remborsament del fons e pagament d'una remuneracion (interès) seguent un registre previst. Pel malevaire, que siá d'una entrepresa o d'un particular, lo credit consacra l'existéncia d'un deute e dobrís la mesa a disposicion d'una font financiària de caractèr temporari.

Etimologia[modificar | Modificar lo còdi]

Las cartas de credit son ligadas a un credit renovelable, considerat coma un credit a la consomacion.

L'etimologia del tèrme credit (participi passat del latin : « credere », creire) remembra que l'operacion se bada sus la cresença pel creditor, que lo malevaire serà capable de pagar son deute al tèrme. Lo creditor es donc « aqueste que se fisa » d’un malevaire.

En Drech[modificar | Modificar lo còdi]

Lo drech del credit es fòrça desvelopat, jos l'efièch de la diversificacion de las professions bancàrias e de mòdes de distribucion del credit (a distança, per internet, per intermediari o iobsp), e jos aqueste de la proteccion dels consomators.

Definicion del contracte de credit[modificar | Modificar lo còdi]

Lo credit es un contracte que lo creditor (d'una obligacion de pagament d'un prètz, eissit de que que siá autre contracte) consentís al repòrt de l'execucion de sa prestadion (pagament de son deute) pel debitor. Juridicament, l’obligacion de pagament es dotada d’un tèrme.

Se, tecnicament, lo credit deu pas èsser confondut amb lp prèst, juridicament, ambedos son equivalents. Lo prèst repausa segur sul mecanisme del credit (que l’obligacion de restorn es assortida d’un tèrme), mas tot credit es pas un prèst (que lo credit al sens estricte, es a dire lo mecanisme del credit, qu’es pas assimilable a un contracte de financiament, supausa pas lo provesiment d’una soma d’argent pel creditor).

En financia[modificar | Modificar lo còdi]

Lo credit englòba totas las fòrmas de mesa a disposicion d'argent, que siá jos la forma de contractes de prèsts bancaris o de delai de pagament d'un provesidor a un client.

Lo credit es mai sovent portaire d'un interès que deu pagar lo debitor (lo beneficiari del credit, es lo manlevaire o empruntor) al creditor (aqueste que balha lo credit, lo prestaire).
Quand se realiza la mesa a disposicion de fons per una Institucion bancari o financiària, aquesta pòt o utilizar un estalivi ja constituida o la manlevar a son torn sul mercat monetari, o crear lo montant manlevat pel mecanisme de creacion monetària.

Mecanisme del credit[modificar | Modificar lo còdi]

Categorias[modificar | Modificar lo còdi]

Las bancas, que son los provesidors màger de credit, cap als particulars coma a la entrepresas, destrian sovent los credits de cort tèrme (mens d'un an), de tèrme mejan (de 2 a 6 ans), e de long tèrme (al delà de 6 ans). Mas aquesta determinacion es pas normalizada e varia segon banca.

E se destria mai sovent:

lo prèst, una soma fixa e determinada un còp per sempre, de remborsar en un o mai tèrmes determinats;
lo credit permanent o lo credit de caissa correspondent al drech de manlevar a volontat de l'argent a la banca dins de limitas de durada e de montant. Pel benficiari, l'interès es d'utilizar l'argent segon son besonh e donc de manlevar pas que lo necessari. La banca balha una autorizacion (nomenada acreditiu) que se pòt utilizar dins l’encastre:
- d'una dobertura de credit ;
- d'un credit renovelable o credit permanent (credit revolving);
- d'una autorizacion de descobèrt.
la recompra de credit, que consistís a acampar totes sos credits a la consomacion e immobilièrs en un prèst unic;
lo credit immobilièr, destinat la crompa o la renovacion de bens immobilièrs ;
lo credit als professionals, en vista del financiament d'actius utilizats dins un encastre professional.

Productors (o provesidors) de credits[modificar | Modificar lo còdi]

Los estblimements de credit, categoria que fan partidas las bancas an l'obligacion d'obténer l'agrement près de l'ACPR, lor Autoritat administrativa d'agrement e de contraròtle.

Tanben, los Intermediaris en financiament participatiu, categoria juridica novèla, dempuèi lo 1èr d’octobre de 2014, amb condicions, realizar d’operacions de credit.

L'analisi de la solvabilitat del debitor es lo còr de l'autreg e de la venda de credit. D’automats comença a far èsser utilizat, amb d’algoritmes e de logicas informaticas per l’analisi.

Las bancas generalistas[modificar | Modificar lo còdi]

Los establiments especializats[modificar | Modificar lo còdi]

Los intermediaris en financiament participatiu[modificar | Modificar lo còdi]

Dempuèi lo 1èr octobre de 2014, pòdon, amb condicions, autrjar de credits, dins l’encastre de lor activitats de financiament participatiu o crowdfunding.

Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]

Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]

Obratges generals, tecnics e juridics[modificar | Modificar lo còdi]

Dominique Legeais, Opérations de crédit, Paris, LexisNexis, 2017, 400 p. (ISBN 978-2711028184)
Cécile Kharoubi et Philippe Thomas, Analyse du risque de crédit, Paris, RB Revue Banque, 2016, 160 p. (ISBN 978-2863257449)
Jérôme Lasserre Capdevielle et Michel Storck, Le crédit aspects juridiques et économiques, Paris, Dalloz, 2012, 210 p. (ISBN 978-2247117741)
Laurent Denis, Droit de la distribution bancaire T2 opérations de banque, Paris, RF, 2016, 278 p. (ISBN 978-2954522128)
Jean-Marie Arnaudiès, Crédit méfiez-vous, un peu de maths pour comprendre le crédit et en déjouer les pièges, Paris, Ellipses, 2013, 224 p. (ISBN 978-2729880002)

Obratges sus la natura de credits[modificar | Modificar lo còdi]

Gérard Biardeaud et Philippe Florès, Crédit à la consommation protection du consommateur, Paris, Delmas Express, 2012, 200 p. (ISBN 978-2247114962)