Castia gilos
Castia gilos qu'ei ua nòva occitana deu sègle XIII deu trobador catalan Raimon Vidal de Besalú. Que da justament lo son nom au topos deu castia gelos, autament dit de l'espós gelós castigat dens aqueste sentiment ; aqueste topos que torna tanben a la medisha epòca dens Flamenca e Las novas del papagay.
Castia gelos qu'ei pas conegut sonque mercés au sol manescrit R [1]. Que compta dab 450 vers octosillabs.
Resumit
[modificar | Modificar lo còdi]A la cort deu rei Anfós VIII de Catelha arriba un joglar qui demanda lo silénci per contar las nòvas deu Castia gilos escaduda a la cort d'un vassalh aragonés aperat Anfós de Barbatsre. Dauna Elvira, la soa molhèr qu'èra cortejada per lo gentiu e vassau Bascol de Cortada, mes hidèu e sàvia, no'u denociava par per'mor entà conservar au son espós la vassaliatt e l'ajuda de Bascol. Totun, un lausengièr qu'accepta de jogar la soa vita que si lo Anfós e parteish a la guèrra, Bascol n'i anirà pas entà poder gaudir d'Elvira. Anfós qu'accepta lo defís, que crida Bascol qui, efectivament pretexta la malaudia per demorar. Anfós que hè com se partesse e que va rejúnher Elvira en se tot ensajar de la har créder qu'ei Bascol. Elvira que se'n apercep e que'u truca e que l'embarra en tot har com se credosse que hosse Bascol. Mentre qu'Anfós e domòrar embarrat e contet de la fidelitat de la soa molhèr, aquesta, esmalida, que's da fin finau a Bascol puish que crida monde per castigar Anfós e disent qu'ei Bascol viengut enganar lo son senhor. Espaventat, Anfós que huegeish per la frinesta abans d'estar trobat e de con.hessar la soa error e de's desencusar auprès d'Elvira e de Bascol.
Ligam extèrne
[modificar | Modificar lo còdi]Tèxte originau dab la traduccion en catalan [1]
Nòta
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Aqueste manescrit de la Bibliotèca Nacionau de França, conegut com lo cansonèr d'Urfé o de la Valière, qu'ostendeish lo numèro fr 22543 e que contien un sarròt d'autas òbras literàrias occitanas.
