Calixte II

Calixte II, de nom de bautismo Gui de Borgonha (* Quingey, a. 1050 – † Roma, 13 de decembre de 1124), anèt lo Papa nombre 162 de la Glèisa catolica de 1119 a 1124.

Filh del comte Guilhèm I de Borgonha, en 1088 foguèt nomenat arquevesque de Viena en se convertint en un grand defensor de la reforma de la Glèisa, començada per Gregòri VII.

En 1119, a la mòrt del papa Gelasio II, foguèt escuelhut coma nòu papa en Cluny doncas qu'en Roma se trobava lo antipapa Gregòri VIII. Ensagèt immediatament un aprochament a l'emperaire Enric V para çò cual li envièc una ambaissada que concertèt una amassada dins la vila de Rems amb l'objècte de solucionar lo problèma de las investiduras (que se produsissiá per la facultat qu'aviá l'emperaire per realizar los nomentaments eclesiastics e los consecutius fregadises qu'aquò produsissiá davant lo Papa).

Lo antipapa Gregorio VIII se somet a Calixto II.

Lo fach qu'Enric se presentès a l'amassada davant de la siá armada faguèt que lo papa convoquès, lo 30 d'octòbre de 1119, un concili en Rems a on excomulgó a l'emperaire e a lo sieu antipapa Gregòri.

Amb lo supòrt normando atenh, en 1120, tornar en Roma en obligant al antipapa Gregòri a fugir a Sutri a on après èsser fach presoèr es recluido, fins a la siá mòrt en 1137, en lo monastèri de Cava.

Installat definitivament en Roma consacra nauament las siás energias a la solucion de la brega de las investiduras que dempuèi fasiá cinquanta ans afrontava al Papado amb l'Empèri. Per aiçò prepausa a Enric V la celebracion en Worms d'una dièta que participèsson en el d'avesques e de princes e que, lo 23 de setembre de 1122, conclutz amb la signatura del Concordato de Worms que l'emperaire renonciava per el al drech d'investidura que passava a èsser reconegut coma exclusiu de la Glèisa, e lo Papa reconeissiá a l'emperaire lo sieu drech a assistir a de dichas investiduras o a autrejar als investits lo cetro que reconeissiá lo sieu cargue.

Lo 18 de març de 1123 convoquèt lo Primièr Concili de Letrán, considerat per la Glèisa Catolica coma lo primièr dels ecuménicos celebrats en Cogant, e que se confirmèron en el e sancionèron los acòrds assolits en lo Concordato de Worms en mai de se decretar vint-e-dos canons contra la simonía, lo nicolaísmo, e la intromisión dels laicos en d'afars eclesiastics; en se promovent en mai la Segonda Crosada.

Frair de Raimundo de Borgohna, e per tant oncle del futur emperaire leonés Alfonso VII, Calixto II concediguèt en Santiago de Compostela lo 27 de febrièr de 1120 la dignitat Metropolitana de Mérida, mejançant la bula Omnipotentis dispositione. Foguèt tanben lo papa qu'instaurèt l'An Sant Jacobeo, qu'auriá de se celebrar cada an que lo 25 de julhet, jorn de Santiago, coincidiguèsse en el en dimenge. Totes aqueles pelegrins que visitèsson lo cavòt de l'Apostòl en lo transcors d'un An Jacobeo ganharián lo Jubilèu (Indulgéncia plenària). Aquesta institucion impulsèt en granda manièra las peregrinaciones en Santiago pendent tota l'Edat mejana.