Augusto Roa Bastos
Augusto Roa Bastos (Asunción, lo 13 de junh de 1917 e lo 26 d'abriu de 2005) que ho un deus escrivan màgers de Paraguai. En 1989 qu'arrecebè lo Prèmi Cervantes.
Vadut a Asunción, la capitala, que passè ua bona partida deu son temps de mainatge a Iturbe dens un contèxte bilingue castelhan e guaraní. Qu'arrecebó ua bona educacion intellectuau dens lo son mitan de classa mejana e auprès d'un onco bisbe.
A 15 ans, que serví com infirmièr durant la Guèrra deu Chaco, coneguent atau ua mena violenta de batejament deu huec.
Qu'entrè dens la vita activa com emplegat de banca puish com jornalista dens El País. Atau, que viatgè a Euròpa en bèth entervistar Charles De Gaulle e tanben en tot assistir au Procès de Nurembèrg.
En 1947 que s'exilè en Argentina per'mor de la oposicion a la dictatura de Stroessner. Lo còp d'estat qui marquè la debuta de la Dictatura Militara Argentina que l'obliguè ad exilhà's ua segonda vegada, aqueth còp entà França on e ho jornalista e professor de castelhan e de guaraní a l'Universitat de Tolosa.
L'òbra de Roa Bastos qu'ei de segur ua de las màgers dehens lo corpus literari latinoamerican e paraguaian deu sègle XX. Ua de las soas originalitats, qu'ei la plaça qu'autreja (com ac hèi tanben Paraguai com nacion) a la cultura e a la lenga guaraní. En 1974 que publiquè Yo el supremo, un roman considerat com lo son cap d'òbra e ua de las òbras màgers de la literatura latinoamericana ; qu'ei basat sus un monològ imaginari d'un cap d'Estat emblematic e autoritari de Paraguai : José Gaspar Rodríguez de Francia.