Anthony Giddens

Anthony Giddens (conegut en Anglatèrra coma Lord, qu’es baron Giddens, nascut lo 18 de genièr de 1938 a Londres) es un sociològ britanic e professor de sociologia a l'universitat de Cambridge. Es coneguda per sa teoria sus l'estructuracion e son vejaire olistic de las societats contemporanèas. Es considerat coma un dels mai importants contributors al domèni de la sociologia contemporanèa. Es l'autor de 34 libres, traduisits en 29 lengas, e publica en mejana un libre cada an.

Son òbra

Son òbra peut èsser separada en tres periòd. Pendent loprimièr periòde, Anthony Giddens presenta un vejaire nòu vision de çò qu'es la sociologia, avançant una compreneson teorica e metodologica novèla d'aquel camp, se basant sus una lectura critica novèla dels classics. Dos obratges majors marcan aquel periòde: Capitalism and Modern Social Theory, publicat en 1971, e New Rules of Sociological Method, publicat en 1976. Dins un segond periòde, Giddens desvelopa sa teoria de l'estructuracion, qu'es un analisi de l'agent e de l'estructura, ont la primautat es reconeguda a pas cap del dos. Sas òbras al subjècte, subretot Central Problems in Social Theory, en 1979, e dins The Constitution of Society, en 1984, li balhèron una renomada internacionala. Lo periòde mai recent foguèt marcat per una reflexion sus la modernitat, la globalizacion e la politica, e subretot l'impacte de la modernitat sus la vida personala e sociala. Giddens formula una critica de la postmodernitat, discutent d'una tresena via « utopica realista » en politica^{[nota 1]}, qu'e expausada dins The Consequences of Modernity, publicada en 1990, Modernity and Self-Identity, en 1991, The Transformation of Intimacy : sexuality, Love and eroticism in modern societies, en 1992, Beyond Left and Right, en 1994, e The Third Way : The Renewal of Social Democracy, en 1998. L'ambicion de Giddens es a l'encòp de tornar fondar la teoria sociala e tornar examinar la nòtra compreneson del desvelopament e de la trajectòria de la modernitat.

Anthony Giddens es, en 2013, professor emerit a la London School of Economics.

Biografia

Giddens nasquèt e visquèt jove dins lo quartièr d'Edmonton, a Londres, dins una familha de la classa mejana bassa. Son paire trabalhava coma emplegat de burèu pels transpòrts publics de Londres. Anthony Giddens fuguèt lo primièr enfant de la familha a anar a l'universitat. Foguèt diplomat de l'Universitat d'Hull en 1959, abans d'èsser admés a la London School of Economics, ont obtenguèt sa mestresa, puèi integrèt lo King's College, a Cambridge, qu'obtenguèt lo doctorat, en 1974.

A partir de 1961, comencèt a trabalhar a l'Universitat de Leicester, ont ensenhava la psichologia sociala. A Leicester, qu'èra considerat coma un berç de la sociologia anglesa, encontrèt Norbert Elias e comencèt a elaborar las seunas teorias. En 1969, foguèt nomenat a l'Universitat de Cambridge, al King's College, ont contribuiguèt mai tard a fondar lo Social and Political Sciences Committee (SPS, vengut PPSIS), una sosdivision de la facultat d'economia. Giddens trabalhèt pendent fòrça annadas coma professor associat al King's College, abans d'obtenir una cadièira de professor, en 1987. Anthony Giddens es lo cofondator de l'ostal d'edicion Polity Press, creada en 1985, a Cambridge.

De 1997 a 2003, dirigiguèt la London School of Economics e foguèt membre del Conselh scientific de l'Institute for Public Policy (IPPR), un think tank d'esquèrra pròche del Partit trabalhista. Foguèt tanben un dels principals conselhièrs del premièr ministre britanic Tony Blair. Es Giddens que concebètt l'apròhe politic de la « tresena via », que guidèt l'accion de Tony Blair, al Reialme Unit - donant atal naissença al corrent d'idèas conegut jol nom de blairisme - e tanben aquela de Bill Clinton, als EUA. Giddens foguèt un dels intervenents mai present al debat politic al Reialme Unit, sostenent la politica de centre esquèrra del Partit trabalhista dins fòrça apareissons mediaticas, e articles, subretot publicat dins lo New Statesman^[1]. Giddens contribua ara regularament a la recerca e a las activitats del think tank de l'esquèrra progressista Policy Network. Foguèt anoblit per la Elisabèt II en junh de 2004. Porta lo títol de Baron Giddens, del Southgate, dins lo quartièr d'Enfield, a Londres e sèti a la Cambra dels Lords, ont representa lo Partit trabalhista.

Idèas

Giddens, autor de 34 libres e mai de 200 articles, ensags e criticas, contribuiguèt a fòrça desvelopaments notables intervenguts dins las sciéncias socialas pendent las darrièra decenniás, levat lo domèni dels protocòls de recerca. Escriguèt de comentaris sus gaireben totas las escolas e la figuras dominantas de las sciéncias socialas, e utilizèt gaireben totes los paradigmes sociologics, e tanben en microsociologia e macrosociologia. Los seus escrichs van del tractament de problèmas abstrachs, metateorica, al libres pels estudiants, fòrça dirèctes e « a ras de tèrra ». Fin finala, es tanben conegut per son apròche interdisciplinari: s'interessèt tanben als darrièrs desvelopaments en sociologia, que en antropologia, en psicologia, en istòria, en linguistica, en economia, dins lo trabalh social e, mai recentaent, en sciéncias politicas. Lo quite trabalh que faguèt tot lo long de sa vida pòt èsser considerada coma una « granda sintèsi » de la teoria sociologica contemporanèa.

Es tanben el que definiguèt e popularizèt lo concèpte de tresena via^[2] dins d'òbras coma The Third Way. The Renewal of Social Democracy(1998), The Third Way and Its Critics and The Global Third Way Debate (2000). Aquela idèa foguèt present a de biais recurent dins lo debat politic en Euròpa al començament dels ans 2000^[3].

Publicacions

(1971) Capitalism and Modern Social Theory. An Analysis of the writings of Marx, Durkheim and Max Weber. Cambridge : Cambridge University Press.
(1973) The Class Structure of the Advanced Societies. London : Hutchinson.
(1976) Functionalism: après la lutte, Social Research, 43, 325-66
(1976) New Rules of Sociological Method: a Positive Critique of interpretative Sociologies. London : Hutchinson.
(1977) Studies in Social and Political Theory. London : Hutchinson.
(1978) Durkheim. London : Fontana Modern Masters.
(1979) Central problems in Social Theory : Action, Structure and Contradiction in Social Analysis. London : Macmillan.
(1981) A Contemporary Critique of Historical Materialism. Vol. 1. Power, Property and the State. London : Macmillan.
(1982) Sociology: a Brief but Critical Introduction. London : Macmillan.
(1982) Profiles and Critiques in Social Theory. London : Macmillan.
(1984) The Constitution of Society. Outline of the Theory of Structuration. Cambridge: Polity.
(1985) A Contemporary Critique of Historical Materialism. Vol. 2. The Nation State and Violence. Cambridge : Polity.
(1990) The Consequences of Modernity. Cambridge: Polity.
(1991) Modernity and Self-Identity. Self and Society in the Late Modern Age. Cambridge: Polity.
(1992) The Transformation of Intimacy: Sexuality, Love and Eroticism in Modern Societies. Cambridge: Polity.
avec Ulrich Beck & Scott Lash (1994) Reflexive Modernization. Politics, Tradition and Aesthetics in the Modern Social Order. Cambridge : Polity.
(1994) Beyond Left and Right — the Future of Radical Politics. Cambridge : Polity.
(1995) Politics, Sociology and Social Theory: Encounters with Classical and Contemporary Social Thought. Cambridge : Polity.
(1996) In Defence of Sociology. Cambridge : Polity.
(1996) Durkheim on Politics and the State. Cambridge : Polity.
avec Tony Blair (1998) The Third Way. The Renewal of Social Democracy. Cambridge : Polity.
(1999) Runaway World: How Globalization is Reshaping Our Lives. London : Profile.
(2000) The Third Way and Its Critics. Cambridge : Polity.
(2000) Runaway World. London : Routledge.
(2002) Where Now for New Labour? Cambridge : Polity.
(2007) Europe In The Global Age. Cambridge : Polity
(2007) Over to You, Mr Brown - How Labour Can Win Again. Cambridge : Polity.
(2009) The Politics of Climate Change. Cambridge : Polity

Notas e referéncias

Notas

↑ Per una explicacion del fondament teoric de la tresena via, es a dire la teoria de la modernitat radicala, e, subretot, la descripcion que fa A. Giddens de la « condicion de l’individú » dins las societats de modernitat radicala vejatz (fr)(fr) Marc Jacquemain, « Peut-on sauver la modernité radicale d'Anthony Giddens ? », Politique, revue de débats, Bruxelles,‎ mars-avril 2012 (legir en linha)

Referéncias

↑ (fr)(fr) J. Tournadre-Plancq, « Un intellectuel consacré dans l'espace politique : Anthony Giddens et la Troisième Voie », Socio-logos,‎ 2008 (ISSN 0035-2969, legir en linha)
↑ (fr)(fr) Z. Laïdi, « Qu'est-ce que la troisième voie ? », Esprit,‎ 1999 (ISSN 0014-0759, legir en linha)
↑ (fr)(fr) B. Jobert, « Une Troisième voie très britannique : Giddens et l'État-providence », Revue française de sociologie,‎ 2002 (ISSN 0035-2969)

[1] Per una explicacion del fondament teoric de la tresena via, es a dire la teoria de la modernitat radicala, e, subretot, la descripcion que fa A. Giddens de la « condicion de l’individú » dins las societats de modernitat radicala vejatz (fr)(fr) Marc Jacquemain, « Peut-on sauver la modernité radicale d'Anthony Giddens ? », Politique, revue de débats, Bruxelles,‎ mars-avril 2012 (legir en linha)

[2] (fr)(fr) J. Tournadre-Plancq, « Un intellectuel consacré dans l'espace politique : Anthony Giddens et la Troisième Voie », Socio-logos,‎ 2008 (ISSN 0035-2969, legir en linha)

[3] (fr)(fr) Z. Laïdi, « Qu'est-ce que la troisième voie ? », Esprit,‎ 1999 (ISSN 0014-0759, legir en linha)

[4] (fr)(fr) B. Jobert, « Une Troisième voie très britannique : Giddens et l'État-providence », Revue française de sociologie,‎ 2002 (ISSN 0035-2969)

[nota 1]

[1]

[2]

[3]