Un Tramvai nomenat Desir (film, 1951)
|
Un Tramvai nomenat Desir
| |
|---|---|
.jpg)
| |
Aficha a la sortida realizada per Bill Gold
| |
| Títol original | A Streetcar Named Desire |
| Realizacion | Elia Kasan |
| Actors principals | Vivien Leigh Marlon Brando Kim Hunter Karl Malden |
| Scenari | Tennessee Williams Oscar Saul (adaptacion) |
| Produccion | Charles K. Feldman |
| Societat de distribucion | Warner Bros |
| Budgèt | 1.8 milion $ |
| Durada | 125 minutas |
| Sortida | 18 de setembre de 1951 |
| Lenga(s) originala(s) | anglés |
| País d’origina |  Estats Units
|
| Recompensa(s) Principala(s) | Oscar per la Melhora actritz (Leigh) Oscar pel Melhor Segon ròtle (Malden) Oscar per la melhora segond ròtle (Hunter) Oscar per la Direccion Artistica |
Un Tramvai nomenat Desir (A Streetcar Named Desire) es un film de 1951 adaptat de la pèça de Tennessee Williams premiada del Pulitzer 1947 del mèsme nom. Conta l’istòria d’una bèla del sud, Blanche DuBois, que, après una seria d’esacs personals, daissa sa cultura aristocratia per encontrar un refugi a çò de sa sòrre e gendre dins un imòble desanat a de la Nòva Orleans. La produccion de Broadway e lo despartiment adaptada en filme conten unas modificacions.
Tennessee Williams collaboratèt amb Oscar Saul e Elia Kazan per l’scenari. Kazan, que difigiguèt la mesa en scèna de Broadway, tanben diriguèt lo filme en blac e negre. Marlon Brando, Kim Hunter, e Karl Malden venon del destriament dels ròtles original. Alara que Jessica Tandy qu’aviá inogurat lo ròtle de Blanche DuBois a Broadway, es Vivien Leigh, que jogava lo ròtle a la produccion Londres, que foguèt causida per l’adaptacion qu’èra venguda estela.[1]
Despartiment
[modificar | Modificar lo còdi]
- Vivien Leigh es Blanche DuBois
- Marlon Brando es Stanley Kowalski
- Kim Hunter es Stella Kowalski
- Karl Malden es Harold "Mitch" Mitchell
- Peg Hillias es Eunice Hubbel
- Rudy Bond es Steve Hubbel
- Nick Dennis es Pablo Gonzales
- Mickey Kuhn es Lo brave Marin
- Wright King es a Collectaure de jornals
- Edna Thomas es la Dòna Flower
- Richard Garrick es un Doctor
- Ann Dere es una Matròna / infirmièra
- John George es un Passant (non creditat)
Intriga
[modificar | Modificar lo còdi]L’intriga del film seguís l’intriga de la pèça de 1947
Diferéncias d’amb la pèça
[modificar | Modificar lo còdi]La pèça se debana tot entièra dins l’apartament de Kowalski. Lo film se dobrís sus de luòcs mencionats o inexistents dins la pèça, coma una estacion de train, las carrièras del Quartièr Francés, lo bowling, la peirada del dance casino, e l’usina de maquinas.
Lo dialòg es abreujat o copat dins unas scenas, quand Blanche assag de convéncer Stella de quitar Stanley, per example, o quand Mitch confronta Blanche a son pasat.
Lo nom de la vila d’ont ven Blanche es cambiat de Laurel, Mississippi, qu’es un luòc real, a Auriol, Mississippi, un luòc fictiu.
Los tèrmes de la pèça que fasián controvèrsia foguèron modificat dins l’scenari per convenir al còde de produccion alara en vigor a Hollywood. Dins la pèça l’espós de Blanche s’èra suicidat après la descobèrta d’una relacion omosexuala. Aquesta referéncia es escafada del film; Blanche edulcòra disent que son fastic per la natura sensibla de son espós menèt aqueste al suicidi.
A la fin de la pèça, Stella esmoguda pel destin de Blanche, permet a Stanley de la consolar. Dins lo film, es presentada una "Fin Hollywoodiana" ont Stella blama Stanley pel destin de Blanche, e decidís de lo quitar.[2]
D’autras scenes foguèron filmadas mas copadas per se conformar al còde de la produccion per evitar mai tard una condemnacion per la liga nacionala de la decéncia.
En 1993, après que Warner Brothers discobriguèt pendent un inventòri del archius de rotina de mestratges censurat,[3] unas minutas foguèron restauradas e inclusidas dins una version originala del realizator.[4]
La fotografia quichada modifica las qualitats dramaticas de la pèça, per example dins las longas scenas de l’escalada del conflicte entre Marlon Brando e Vivien Leigh, o quand Karl Malden fa lum sus Leigh per veire de quin edat es, o quand la camèra passa al dessús de Leigh, aclapada sul sòl, amb son cap al naut de l’escran, coma se èra capvirada.
Dins lo film, Blanche realament monta dins lo tramvai, qu’es sonque es mencionat dins la pèça. Mas mentretant que lo film èra a la produccion, la linha del tramvai Desire venguèt una linha de bus, e l’equipa de production obtenguèt la permission de las autoritiats d’utilizar un tramvai amb lo nom "Desire" dessús.
La particion d’Alex North, es escricha en pichonas pèças que rebaton las dinamicas psicologicas dels personatges. Per son trabalh sul film, North foguèt nominat als Oscars per la melhora musica de film.
Recepcion
[modificar | Modificar lo còdi]A sa sortida, lo film a guèt un grand succès dins tota la premsa de l’epòca.[5]
Un Tramvai nomenat Desire ganhèt quatre oscars a la 24n ceremonia.[6] foguèt lo primièr film a obténer tres Oscars dins tres categorias per sos actors. Los oscars ganhats son per la Melhora actritz (Leigh), Melhor Segon ròtle (Malden), melhora segond ròtle (Hunter), e Direccion Artistica.[7][8]
Referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Manvell, Roger. Theatre and Film: A Comparative Study of the Two Forms of Dramatic Art, and of the Problems of Adaptation of Stage Plays into Films. Cranbury, New Jersey: Associated University Presses Inc, 1979. 133
- ↑ Williams, Tennessee, Memoirs, 1977
- ↑ Warner Archive Podcast (June 3, 2014).
- ↑ Censored Films and Television at University of Virginia online
- ↑ Modèl:Rotten-tomatoes
- ↑ .
- ↑ .
- ↑ A Streetcar Named Desire (Apr 29, 2021)