Uòu de Colomb
_by_William_Hogarth.jpg)
L'expression « uòu de Colomb », utilizada per qualificar una idèa simpla mas engenhosa, ven d'una anecdòta.
Pendent un repai en preséncia del navigator Christòl Colomb, un invitat auriá volgut mermat l'importança de la descobèrta del Mond Nòu disent: « Sonque caliá i pensar. ». Per respondre a aquela provocacion, l'explorator auriá prepausat un desfís als convidats. Lor auriá demandat de far demorar quilhat un uòu cuèit dins sa coquilha. Degun capitèt, levat Colomb, que auriá espotit simplament lo tèrme de l'uòu e auriá cridat: « Sonque caliá i pensar! »
Alphonse de Lamartine situa l'anecdòta après lo primièr viatge de Colomb[1] ; Jules Verne, après lo segond [2]. Segon Voltaire, « aquel conte es raportèt del Brunelleschi [...] longtemps abans que Colomb existisca »[3] e Roselly de Lorgues qualifica l'anecdòta de « conte estupid » d'una « enòrma inversemblable »[4].