Tarba Pirenèus Rugbi
Lo Stado Tarba Pirenèus rugbi es un club francés de rugbi de XV basat a Tarba. Venceire de la copa de l'Esperança 1919, e es doble campion de França (1920 e 1973).
Fondat jol nom Stadoceste tarbés, fusiona en 2000 amb lo CA Lanamesa jol nom Lanamesa Tarba Pirenèus Nauts. En 2002, lo club ven Tarba Pirenèus rugbi, puèi vei en 2003 lo CA Lanamesa reprene son autonomia.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]De las debutas prometedoras (1902-1918)
[modificar | Modificar lo còdi]Creacion del Stadoceste Tarbés 1902
[modificar | Modificar lo còdi]1904 (genièr), l'U.S.E.V.T. (malhòts blancs) l'empòrta a Tarba, de cap al Stadoceste (malhòts blanc e negre).
Lo Stadoceste tarbés es estat fondat en genièr de 1902 en seguida de la fusion de dos clubs de la vila, lo « Estadi Tarbés » (fondat lo 4 d'octobre de 1901), ont se practicava lo rugbi, e lo « Ceste », ont nos adonàvem a la bòxa e l'escrima. Lo primièr nom del club foguèt d'autre biais lo « Estadi Ceste » e es en seguida d'una error de prononciacion d'un soldat del regiment dels ussars estacionat a Tarba que l'estranh e singulara apellacion « Stadoceste » apareguèt.
Son vivièr foguèt pendent plan longtemps l'Arsenal, la manufactura d'armas. Aquel club foguèt longtemps dirigit per de borgeses aisits e sustot per Jules Soulé qu'anèt fins a i dilapidar sa fortuna. Aqueste, tolosan de naissença se'n venguèt a Tarba en 1907 en seguida de la fusion que balharà naissença a l'Estadi Tolosenc. Demorarà president fins a sa mòrt, en 1945, a l'edat de 65 ans. Lo terren de Sarrolhas es alara oficialament batejat Estadi Jules-Soulé.
Rivalitats
[modificar | Modificar lo còdi]Tarba parteja una rivalitat amb lo FC Auch Gers dins lo derbí regional per un classic del campionat de França. Après una dominacion Auscitana fins en 2005, la situacion s'es invertida amb sièis victòrias consecutivas del TPR dont tres a Aush entre 2008 e 2011. Dempuèi 2008, lo TPR a emportat nòu de las dotze darrièras confrontacions.
Autra granda rivalitat, amb la Seccion Paulina, 40 km separan las doas vilas e aquel derbí descadena las passions en Bearn e Bigòrra. Lo TPR e la Seccion Paulina detenon lo recòrd del nombre de confrontacions se saldant per un punt d'escart :
- Seccion paulina-TPR sason 2008-2009: 12-11 ;
- TPR-Seccion paulina sason 2008-2009: 23-22 ;
- TPR-Seccion paulina sason 2009-2010: 21-22 ;
- Seccion paulina-TPR sason 2009-2010: 16-15 ;
- TPR-Seccion paulina sason 2010-2011: 21-22 ;
- Seccion paulina-TPR sason 2010-2011: 24-27 ;
- TPR-Seccion paulina sason 2011-2012: 18-17 ;
- Seccion paulina-TPR sason 2011-2012: 28-27.
Egalament, la fusion mancada amb lo CA Lanamesa afortís la rivalitat entre los dos clubs. Malgrat que sián pas mai dins la meteissa division, la sason 2009-2010 de Pro D2 a vist los dos clubs s'afrontar, se saldant per una victòria pertot. Pendent aquela sason, es segur la victòria del CA Lanamesa a Tarba qu'aurà un resson fenomenal davant mai de 10 000 espectators a Trélut (dont près de 2 000 suportaires Lannemezanais). Foguèt una victòria encara mai polida pel CA Lanamesa n'entèrra tarbesa qu'èra inesperada, sul pelenc del club qu'èra estat "urós" de fusionar per que viva encara lo rugbi a Tarba.
Centre de formacion
[modificar | Modificar lo còdi]Lo centre de formacion del TPR pren en carga los jogaires joves e es cargat de los far accedir a l'efectiu professional del club. A vist espelir dels jogaires de talent fasent o avent fach lo bonaür de lors clubs : Sebastian Fauqué, Luc Lafforgues, Marc Baget, Florian Cazenave, Olivier Azam, Thomas Soucaze, Fabien Fortassin, Alexandre Barozzi, Loïc Bernad, Christophe André, Jérémy Hurou, Teddy Iribaren, Thierry Lacrampe, Nicolas e Julien Laharrague.
Los Reichels del TPR empòrtan tres còps aquela copa, en 1939 contra Bordèu-Begla (3-0), e en 1952 contra Romans (6-3). Foguèron dos còps finalistas, en 1954 contra lo Racing club de França (9-0), e en 1972 contra Perpinhan.
En Copa René-Crabos, los -17 ans del TPR foguèron quatre còps venceires gràcias a un doblat en 1951 (contra l'US Romans, 8-6) e en 1952 (contra l'USA Perpinhan, 17-8), puèi de victòrias en 1968 contra Bordèu-Begla (19-0), e en 1970 contra La Rochèla (17-6). Foguèron finalistas en 1971 contra Torreilles (6-5) e en 1974 contra Romans (14-6).