Sòl-re-sòl
Lo sòl-re-sòl es una lenga construcha trobada per Joan Francés Sudre, un albigés, per poder parlar a tot lo monde, emai los sords o los òrbs, amb de mots compausats de colors o de nòtas de musica: do, re, mi, fa, sòl, la, si (si de còps escrich ti segond lo metòde de Sarah Ann Glover).
Aquela lenga se sona Lenga musicala universala (Langue musicale universelle) dins lo libre de Sudre publicat en 1866 e las publicacions precedentas.[1]
En 1902, Boleslas Gajewski publica un libre que parla de solrésol (sòl-re-sòl) que ven lo nom utilizat per parlar de la lenga.
Vocabulari[modificar | Modificar lo còdi]
Lo vocabulari se basa sus las sèt nòtas.
Gramatica[modificar | Modificar lo còdi]
Los mots opausat inversan las sillabas: fala (bon) e lafa (missant), midòrefa (abans) e faredòmi (après).
L'accentuation pòt èsser remplaçada per de dièsis. Exemple:
- resòlmila → seguir
- resòlmila ou re#sòlmila → continuacion
- resòlmila ou resòl#mila → lo que contunha
Ligams[modificar | Modificar lo còdi]
Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Historique abrégé de la langue musicale et de la téléphonie (système de M. Sudre). París: impr. de E.-T.-B. Delanchy, 1844.