Pont de Rialto
Lo pont de Rialto (en italian ponte di Rialto) a Venècia es un dels tres ponts - amassa amb lo Pont de l'Acadèmia (Ponte dell'Accademia) e lo Pont dels Descauces (Ponte degli Scalzi) - que traversan lo Canal Grande (Grand canal). Un quatren pont, pas luènh de Piazzale Roma, projècte de l'arquitècte valencian Santiago Calatrava, es actualament en construccion. Lo pont de Rialto demòra lo pont mai ancian e sens dobte lo mai famós.
Lo primièr passatge sul Canal Grande foguèt un pont de barcas construït en 1181 per Nicolò Barattieri, que eresse, tra l'altro, a mai las doas colomnas a la Plaça Sant Marc. Foguèt sonat Pont de la Moneda (ponte della Moneta), aparentament per encausa de la Zecca que figurava al costa de la dintrada orientala.
L'importància creissenta del mercat de Rialto sus la riba orientala del canal faguèt aumentar lo trafic sul pont flotaire. A l'entorn de 1250 foguèt remplaçat per un pont de fusta. L'estructura èra constituida de doas rampas inclinadas que se reünissián dins una seccion centrala mobila, que podiá èsser levada per permetre lo passatge de las naus mai nautas. Per encausa de l'associacion estrecha amb lo mercat, lo pont cambièt son nom e venguèt lo Pont de Rialto. Pendent la primièra mitat del sègle XV long dels costats del pont foguèron bastits dos rengs de negòcis. Las talhas que provenián de l'activitat comerciala, e anavan a la tresorariá d'estat, contribuissián a la manutencion del pont.
La manutencion èra essenciala per l'estructura de fusta. En 1310 lo pont foguèt parcialament cremat pendent la revòlta menada per Bajamonte Tiepolo. En 1444 se destrantalhèt jol pes de las gents reünidas per assistir a una desfilada de barcas. Una autra esbudelada se faguèt en 1524.
En 1503 foguèt prepausada per primièr còp la construccion d'un pont de pèira. Pendent los decennis seguents foguèron estudiats de projèctes divèrses. En 1551 las autoritats venecianas demandèron de proposicions per la refeccion del Pont de Rialto. D'arquitèctes famoses coma Jacopo Sansovino, Andrea Palladio e il Vignola, presentèron de projèctes de perspectiva classica, amb divèrsas arcadas, que foguèron pas jutjats adaptat a la situacion.
Lo pont de pèira actual d'arcada unica, dessenhat per Antonio da Ponte, foguèt acabat en 1591. Son estructura es plan semblanta a la del pont de fusta precedent. Doas rampas inclinadas, amb de botigas dels dos costats, pòrtan a una seccion centrala. Lo pont tot es cobèrt d'un portic. Lo projècte foguèt considerat per d'unes tròp audaciós del ponch de vista de l'engenhariá, fins al ponch que segon l'arquitècte Vincenzo Scamozzi lo pont se deviá esbrigalhar. Lo pont malgrat tot resistís encara uèi, e es vengut un dels simbòls arquitectonics de Venécia.
Galariá
[modificar | Modificar lo còdi]-
Pont de Rialto (particular) -
Lo Canal Grande a ras del Pont de Rialto -
Estiu 2005 -
.jpg)
