Vejatz lo contengut

Ostal de Borbon-Parma

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Ostal de Borbon-Parma

Modifica el valor a Wikidata
DerivacionOstal de Borbon-Anjau
BrancasSegond ostal de Nassau
FondatorFelip Ir de Borbon-Parma Modifica el valor a Wikidata
Data de fondacion18 de novembre de 1748
Data de dissolucion19 de març de 1860
Cap actualCarles Xavièr, duc de Parma
EstatsDucat de Parma e Plasença
Ducat de Plasença
Ducat de Guastalla
Reialme d'Etrúria Modifica el valor a Wikidata
Títols obtengutsDuc de Parma
Duc de Plasença
Duc de Guastalla
Rei d'Etrúria
Duc de Luca
Grand duc de Luxemborg

L'Ostal de Borbon-Parma (var. Ostau de Borbon-Parma) foguèt la branca borbonosa italiana que regnèt de 1748 a 1859 sul ducat de Parma, Plasença e Guastalla, de territòris situats en lo marge drech del riu a comptar de Piemont.

Un còp mòrt sens descendència dirècta Antonio Farnese, lo darrièr dels ducs de Parma d'aquela branca, Isabel Farnese, segonda esposa de Felip V d'Espanha, tracta d'exercir lo sieu melhor drech successori per sieus filhs coma neboda del Duc. La politica espanhòla del reinatge de Felip V a un de los sieus principals objectius en la recuperacion dels territòris italians perduts après la Guèrra de Succession Espanhòla e lo tractat d'Utrecht a mans de Àustria. S'atenguèt la designacion de Carles (mai tard Carles III d'Espanha), filh de Felip V d'Espanha e Isabel Farnese, coma Duc de Parma lo 1732. A consequéncia de la Guèrra de Succession de Polonha, Carles atenguèt de part austriana lo reialme de Nàpols en 1735. La contraprestacion es lo liurament del ducat a Àustria en 1735. Lo domeni austrian sul ducat portèt solament fins al Tractat d'Aquisgran (1748), que lo reïntegrèt en mans de la branca espanhòla, a comptar d'aquel moment marida de Borbon-Parma. Felip, duc de Parma, filh de Felip V e Isabel Farnese, assumèt la regéncia dels ducats de Parma, Plasença e Guastalla en 1748. D'aquela manièra Isabel Farnese vei satisfachas las siás aspiracions en plaçar en tròns als sieus filhs, malgrat aiçò, las siás aspiracions se veiràn superadas en accedir al tròn ​​d'Espanha lo sieu filh Carles après la mòrt del sieu germanastre en 1759.

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]