Ordonança de Villers-Cotterêts
ordonnance du Roy sur le faict de justice  | |
 | |
| Tipe | lei |
|---|---|
| Estat | França |
| Lenga originala | francés mejan |
| Publicacion | agost de 1539 |
| Autor | Francés Ièr de França |
L'Ordonança de Villers-Cotterêts (de còps mentavuda com un edicte; en francés mejan: Ordonnance du Roy sur le faict de justice) qu'ei un document signat peu rei de França Francés I dens la vila picarda qui la balha lo son nom en agost de 1539. Redigida per l'avocat Guillaume Poyet (e aperada tanben Guillemine o Guilelmine per aquesta rason) en 192 items, qu'estableish enter autas causas que los batejaments e deven estar marcats dens un registre e que la lenga utilizada per los actes legaus e l'administracion reiau qu'ei lo francés (e pas mei lo latin o l'occitan).
Qu'ei en contradiccion amb los tèxtes precedents qui permetèvan l'emplec de l'occitan com "lenga deu pòble":
- L'ordonnança de decémer de 1490, tau règlament de la justícia en Lengadòc, art. 101
- L'ordonnança de junh de 1510 sus la reformacion de la justícia, los mandaments apostolics, etc reduda arrond de l'assemblada deus nòbles tienguda a Lion, art. 47
- Las letras patentas deu rei en responsa a las remontranças deus Estats de Lengadòc de 1533 (qu'impausa aus notaris de Lengadòc la lenga vulgara deus contractants)
- L'ordonnança d'Is-sur-Tille d'octobre de 1535 (impausant qu'en Provença, los procès criminaus e sian hèits «en français, ou à tout le moins en vulgaire du pays»).
Qu'ei per aquesta rason qu'aquesta ordonança b'ei considerada com l'oficializacion de la lenga francesa. Totun aqueth darrèr punt que ho e qu'ei discutit per'mor que lo texte qu'estableish la supremacia deu Langage maternel francoys (la lenga mairau francesa) e especificament suber lo latin e non pas suber cap lenga regionau qui poderé estar interpretada com estant un Langage maternel francoys.