Ocilis
Ocilis o Occilis foguèt una vila celtibera de la peninsula Iberica que correspond a la modèrna Medinaceli a Soria, dins la val del riu Jalón
La menciona pel primièr còp Apià a las "Guèrras Ibericas" lo 153 aC que ditz qu'èra somesa pels romans que i avián lo gach e los sòus mas que s'arribèt alavetz als celtibers e lo cònsol Quint Fulvi Nobilior poguèt pas i passar l'ivèrn. L'an seguent Claudi Marcel, lo successor de Nobilior, establiguèt lo sieu campament davant Ocilis, a la que sometèt d'autre còp; perdonèt als abitants qu'autregèron d'ostatges e una multa de 30 talents d'argent. Foguèt part de la província Citerior, convent juridic Caesaragustanus, e après la Tarraconense
Sota los romans s'i bastiguèt una muralla. Los ostals principals avián mosaics e l'urbanisme èra plan traçat. Foguèt vila de drech latin a comptar del 74 e los sieus ciutadans foguèron adscriches a la tribu Quirina.
A l'Itinerari de Antoní i arribava una via romana que comunicava Caesar Augusta e Emerita Augusta. De la vila romana demòran fòrça paucas rèstas (qualque tròç de la muralla e l'Arc de Triomfe del temps de Domicià conegut coma Arc de Medinaceli) e s'an trobar solament qualques monedas e de ceramicas. A la fin de l'epòca romana foguèt abandonada a causa de las invasions dels pòbles barbars. Va ressorgir après jols musulmanes coma Madina Salim. Las rèstas de la vila romana son conegudas coma Vila Vièlha (Villa Vieja) e ocupan un pujol al sud-oèst de la modèrna vila.
Referéncia
[modificar | Modificar lo còdi]- L. Hernández Guèrra, Lo tejido urbano de época romana en la Meseta Septentrionala, Ed. Universidad De Salamanca, Salamanca, 2007. ISBN 978-84-7800-374-7