Iperfrenia

Capacitats mentalas las mai elevadas de la populacion.

Descripcion clinica

Fisiologicament, la neurologia a botat en rapòrt l’iperfrenia ambe particularitats dins la constitucion e le foncionament del cervèl, coma una fòrta densitat dins d’unas conexions interneuronalas e una activacion intensa dels lòbes frontals e parietals. L’iperfrenia se detècta ambe examens psicometrics associats a un analisi clinic. Coma l’iperfrenia presenta manifestacions que de còps se pòden comparar ambe simptòmas, se poiriá parlar d’un sindròme. Pr’aquò, l’iperfrenia es pas una malautiá. Quand ac ignòra pas totalament, le subjècte iperfrenic pòt viure la sèu especificitat mentala, siá coma un privilègi, siá coma una descapacitat.

Le tèrme iperfrenia possedís un segond sens utilizat en psiquiatria que designa un estat patologic d’iperactivitat mentala al moment d’episòdis maniatics, entre autras circonstàncias. Pr’aquò, se parla alavetz puslèu d’acceleracion psiquica.

Vocabulari

Le tèrme iperfrenia es bastit a partir del grèc hyper (al dessús, per delà) e phrên (esperit). S’utilizava en psiquiatria dins obratges en francés e en anglés del sègle XIX, puèi se perdec abans que sites web francofòns de la comunautat consacrada a aquesta caracteristica intellectuala le reactivèssan. Es le cas del Manifèst dels iperfrenics (Manifeste des hyperphrènes) que mòstra l’analogia entre oligofrenia (o ipofrenia) d’una part, e iperfrenia d’autra part.

Èstre iperfrenic es donc sinonime d’aver nautas capacitats intellectualas, d’èstre subredotat o d’èstre (o d’èstre estat) un mainatge intellectualament precòç.