Hilhas, n'aimatz pas tant los òmis

Hilhas, n'aimatz pas tant los òmis es una cançon de Familha Artús :

Hilhas, n'aimatz pas tant los òmis,
Aqueths dont son tant jogadors.

Son nueits e jorns hens las aubèrjas,
Tant qu'an argent s'ac jogan tot.

Quan n'an pas mei, eths que n'empruntan
Aus sons amics e companhons.

N'ei miei nueit quan s'i retiran,
E mantun còp lo punt deu jorn.

Au permèr mot dont dit la hemna,
Brut e tempèsta a la maison.

Gahan lo pau darrèr la pòrta,
Trucs e patacs a Janeton.

« Son aquò, galant, las promessas
Dont vos m'atz hèit en hent l'amor ?

Vos m'i disètz jo qu'en serí dauna,
Dauna de tota la maison ;

E adara, en soi vòstra esposada,
Que m'i truquetz tres còps per jorn.

L'un lo matin, l'aute lo vrèspe,
L'aute lo de sèr, per colacion ; »