Glèisa de Sant Giròni de Tolosa
 | |||||||
  | |||||||
| Donadas | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tipe | Glèisa | ||||||
| Arquitècte | Pierre Levesville (ca)  Henri Bach (ca) (1857) | ||||||
| Construccion | 1629 | ||||||
| Dedicat | Jeroni d'Estridó (ca) | ||||||
| Caracteristicas | |||||||
| Estil | barròc | ||||||
| Localizacion geografica | |||||||
| Estat | França | ||||||
| Division territoriala francesa | França metropolitana | ||||||
| Region francesa | Occitània | ||||||
| Departament | Nauta Garona | ||||||
| Comuna francesa | Tolosa | ||||||
| Localizacion | carrièra del Lòctenent Coronel Pelissier, 2 | ||||||
 | |||||||
| monument istoric catalogat (1980) | |||||||
| Activitat | |||||||
| |||||||
La glèisa de Sant Giròni, anciana capèla dels Penitents blaus, carrièra de lòctenent-coronèl Pelissièr, es una glèisa bastida per la Companhiá reiala dels Penitents blaus de Tolosa. Foguèt edificada al sègle XVII per l'arquitècte Pierre Levesville. Confrairiá reiala, los Penitents blaus empleguèron los melhors artistas de Tolosa per decorar lor capèla. Patiguèt pauc de la Revolucion Francesa.
Istòria[modificar | Modificar lo còdi]
La capèla foguèt edificada a partir de 1622 per l'arquitècte Pierre Levesville. En 1626 mancava de realizar las ornements[1].
Pendent la Revolucion, la confrariá aviá estat dissolguda en 1792, la capèla ven un temple decadari dedicat a las ceremonias de l'Èsser Suprèma, puèi glèisa parroquiala en 1801 jol nom de glèisa de Sant Jiròni.
Quand la capèla ven una glèisa parroquiala, en 1805 l'arquitecte de la vila de Tolosa, Jacques-Pascal Virebent (1746-1831) deu d'adaptar lo luòc a foncion novèla. Cal agrandir la capèla. L'arquitècte causís, per gardar l'essencial del plan original, de far càser la paret entre la capèla e lo luòc de reünion dels confraires e de plaçar l'altar màger dians l'anciana sala de reünion dels confraires. Placèt al dessús de l'altarl lo quadre de Guillaume Lethière, "L'allegoriá de la Crotz" (1788)[2]. Las doas rotondas son alara cobèrtas per de copòlas de gip sur latís. Bastís un pichon cloquièr exagonal entre las doas rotondas, costat de la carrièra.
Jean-Louis Ajon realizèt après 1805 la cadièra de presicar sus un dessenh de Jacques-Pascal Virebent. Dos cenotafes foguèron pausats en memòria de François Lucas, e de Bernard Lange sus la partida drecha de la nau e de Jacques-Pascal Virebent en 1834-1835 del costa esquèrra.
En 1857-1858, l'arquitècte Henri Bach (1815-1899) fa contunhar dins lo còr una decoracion semblabla a aquela de la nau. L'esculptor tolosenc Mathieu i realiza de bas releus istoriats. Las falsas copòlas son decoradas de pinturas de Céroni e Justin Pibou uèi desaparegudas. Los veirals son realizats per Paul Chalon.
La glèisa ven monuments istorics en 1980[3].
Descripcion[modificar | Modificar lo còdi]
L'exterior[modificar | Modificar lo còdi]
-
Vista de l'ostal de Caulet-Resseguier -
Verge de l'Enfant
L’interior[modificar | Modificar lo còdi]
La glèisa es orientada d’oèst cap a l'èst, amb: sus son costat nòrd la capèla del Bon secors e al costat sud la capèla del Sant Sacrament, la sacristia e la capèla de Sant Josèp.
- La nau e lo còr
- Los òrgues
La glèisa possedís un òrge de tribuna e un òrgue de còr.
-
Òrgue de tribuna -
Òrgue de còr
- Las capèlas
- La capèla de Nòstra Dòna del Bon Secors, situada a l'esquèrra de la nau centrala, foguèt tota restaurada en 2009.
- La capèla del Sant Sagrament, se situa a drecha de la nau.
- La capèla de Sant Josèp en sguida.
-
Capèla de Nòstra Dòna del Bon Secors -
Capèla de Nòstra Dòna del Bon Secors - Las fonts baptismalas -
Capèla del Sant Sagrament -
Capèla de Sant Josèp -
Ostensòri reliquiari del "Passatge de Sant Jeròni"
- Lo Passatge
La glèisa a la particularitat d'ofrir una dobla intrada per la carrièra del Lòctenent-Colonèl Pélissier dempuèi e per la carrièra de la Poma. Son ligadas a la glèisa per una galará ditcha "Passatge de Sant Jiròni" ont se vei de veirina d'elements d'Arts ecclesiastics.
Notas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ P. E. Ousset, La décoration de la chapelle des Pénitents bleus au XVIIe siècle.
- ↑ PM31000905
- ↑ « Classement de l'ancienne chapelle des Pénitents Bleus, actuellement église Saint-Jérôme », base Mérimée, ministère français de la Culture.
Vejatz tanben[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- Georges Costa, L'église Saint-Jérôme, ancienne chapelle des Pénitents Bleus de Toulouse, pp. 235–244, dans Congrès archéologique de France. 154en session. Monuments en Toulousain et Comminges. 1996, Société Française d'Archéologie, Paris, 2002
- P. E. Ousset, La décoration de la chapelle des Pénitents bleus au XVIIe siècle, p. 84-95, dans Mémoires de la Société archéologique du Midi de la France, 1932, tome 18 (lire en ligne)