Naqshbandiyya
La tariqa naqshbandiyya es l'una dels quatre principalas confrairiás sofis. Pren lo nom de Baha ad-Din Naqshband de Bukhara qu'es considerat coma son mèstre, plan que la fondèt pas dirèctament. Abu Yaqub Yussef Hamadani, nascut en 1140, e Abdul Khaleq Ghajdwani, nascut en 1179, son los fondateurs dels principis d'aquela camin sofi. La naqshbandiyya traça sa linhatge espirituala al profèta islamic Maomet a comptar d'Abu Bakr as-Siddiq.
Los 11 principis naqshbandi[modificar | Modificar lo còdi]
- Yâd kard (lo sovenir o « mencionar »)
- Bâz gasht (la constrencha o resèrva)
- Nigâh dâsht (la vigilància)
- Yâd dâsht (lo remembre)
- Hôsh dar dam (consciéncia de la respiracion)
- Safar dar watan (viatjar cap a sa patria)
- Nazar bar qadam (èsser atent a l’endrech ont se camina)
- Khalwat dar anjuman (la solitud entre una fola)
- Wuqûf zamânî (la consciéncia del temps)
- Wuqûf ‘adadî (la consciéncia dels nombres)
- Wuqûf qalbî (la consciéncia del còr)