Albèrt Tornièr

Retrach de n'Albèrt Tornièr cap a 1902

Albèrt Tornièr (en francés Albert Tournier; Pàmias, 24 de mai de 1855 – Ussat, 3 de setembre de 1909) èra un escrivan, jornalista e politician occitan que foguèt deputat d'Arièja de 1902 a 1909.

Biografia

Albèrt Tornièr nasquèt en 1855 dins una familha modèsta de Pàmias que sos parents, Pèire e Maria Tornièr, i èran fornièrs. Aprèp que faguèt d'estudis classics al collègi de la vila, se n'anèt cap a París per i far d'estudis de drech. Aprèp que capitèt son diplòma s'inscriguèt coma avocat en 1880 quand aviá sonque 25 ans. Faguèt aqueste mestièr fins a 1894 que puèi venguèt bibliotecari al ministèri de l'Instruccion publica e de las Bèlas Arts. Comencèt sa carrièra dins la premsa jos la direccion de Gambetta. Mai tard venguèt cronicaire parlamentari a l'Evénement. Tanben collaborèt a d'autres jornals coma lo Figaro, le Matin, lo Télégraphe e a l'encòp escriguèt dins maitas revistas. Per çò qu'es de l'occitan, foguèt vicepresident de la Cigale e del Felibritge de París. Èra membre de la franc-maçonariá locala e a mai en 1884 foguèt un dels fondadors de la lòtja de Pàmias "Union e Progrès". Una de sas òbras mai famosas foguèt un libre que publiquèt en 1897 a prepaus del president del comitat de seguretat generala durant la Terror, l'ariegés Vadièr.

L'arribada en politica

En 1898, en seguida de la demanda dels comitats radicals e de concentracion republicana d'Arièja de se presentar a las eleccions, Albert Tornièr venguèt candidat dins la circonscripcion de Pàmias. Aquel còp perdèt, mas a las eleccions seguentas, en 1902, foguèt elegit e doncas aquel an dintrèt a la Cambra dels deputats. En julhet se maridèt amb Maria Colin. Foguèt un dels aparaires mai vindicatius de la laïcitat e un dels defensors mai actius de las idèas republicanas. De santat fragila, se n'anèt en agost de 1909 far una cura a Ussat mas malgrat aquò la malautiá l'emportèt lo 3 de setembre de la meteissa annada.

Òbras

• Chansonnier provençal : chants des félibres et des cigaliers (1887)
• Des Alpes aux Pyrénées, amb Pau Arena (1891)
• Gambetta : souvenirs anecdotiques (1895)
• Vadier : président du Comité de sûreté générale sous la Terreur (1896)