Rossinholet qui canta

Non deu èsser confondut amb Lo rossinholet sauvatge e Rossinholet deu bòsc.

Rossinholet qui canta qu'ei ua de las mei famosas cantas bearnesas deu poeta aspés Ciprian Desporrins.

Paraulas[modificar | Modificar lo còdi]

Rossinholet qui cantas,
Sus la branca pausat,
Que't platz, e que t'encantas,
Auprés de ta mieitat !
E jo plen de tristessa,
Lo còr tot enclavat,
En quitant ma mestressa
Parti desesperat !

Era, helas ! pressentiva
Lo dia deu partir !
Lo còr que se'm moriva
De la véder sofrir.
D'ua votz lengorosa,
Ditz, m'estrenhent la man :
"be'n serí malurosa
Si'ns calè separar."

Jo'v prometi, la bèra,
De v'aimar tedrement ;
Ma paraula ei sencèra,
Ajatz fe solament ;
E siatz assegurada
Que, luenh d'aqueth oelhons,
S'èra ma destinada,
Sofri mei que vos.

L'aigueta la plus clara
l'arriu lo plus pompós,
De mon còr qui's desglara,
N'esgalen pas los plors.
No'i a carta, ni libe
D'un sòrt tan rigorós :
Arrés non pòt escríver
Ni contar mas dolors.

Tau com la torterela,
Qui a pergut son parion,
Mon còr tostemps fidèu ^[1]
Sauneja a son amor.
Objècte de ma tendressa,
Au nom de l'amistat,
Planhetz lo qui v'adressa
Son darrèr adishat !