Enric Espieut
(Redirigit dempuèi Enric Espieux)
Enric Espieut (en francés Henri Espieux, Tolon, 1923 - Nimes, 1971) siguèt un escrivan occitan d'expression provençala. Visquèt la majora part de sa vida a París ont fondèt una seccion de l'IEO. Capitanegèt la colleccion Messatges. Joan Larzac diguèt d'eu qu'èra estat "un dei poètas màgers de nòstra renaissença inacabada".
Citacion famosa[modificar | Modificar lo còdi]
Non me digatz pas de Francés,
Me digatz pas de provençau
E me digatz pas d'occitan [...]
Que ma patria es de l'escriure.
Pasmens escrive en occitan.
Òbras[modificar | Modificar lo còdi]
- Telaranha, coll. "Messatges", Institut d'Estudis Occitans/Subervie, Rodés, 1949
- amb Albert Maquet, Luire dans le noir : poèmes provençaux et wallons, París, Seghers, 1954
- "Cernida de Godolin" dins Òc, abril de 1949, p. 31-36
- Òsca Manòsca !, Tolon, Obradors de la Poesia Occitana, 1963
- Istòria d'Occitània, Lavit, Lo libre occitan, 1968 (revirat puèi en francés: Histoire de l'Occitanie, Agen, Cap e Cap, 1970)
- Lo tèmps de nòstre amor, lo tèmps de nòstra libertat, Version francesa de Jean Revest, IEO, 1972
- Jòi e jovent. Tolosa: IEO, 1974.
