Clarineta
La clarineta es un instrument de musica de vent de la familha de las fustas caracterizat per son enche simple e sa cavitat intèrna gaireben cilindrica. Foguèt creada vèrs 1690 per Johann Christoph Denner (1655-1707) a Nurembèrg sus la basa d'un instrument d'enche simple pus ancian : lo « calamèl ». La clarineta soprano (en si♭) es lo modèl mai comun.
La forma intèrna cilindrica de la clarineta la destria del autbòi e del saxofòn, ambedos de forma conica, e li balha una aptitud al quintejament. Son timbre caud dins lo registre grèu, pòt venir extrèmament brilhant veire fòrça agut.
De totes los instruments de vent de sa familha, la clarineta ten la pus granda tessitura amb tres octavas e una sexta minora, siá 45 nòtas en tot[1],. Se declina en une familha d'instruments gaireben totes transpositors, de la clarineta contrabassa fins a la clarineta piccolo, cobrissent aital tota l'espandida d'una orquèstra simfonica. Levat las percussions, la clarineta es l'instrument qu'a la familha mai granda.
Aquel instrument servís dins la musica classica e tradicionala e en jazz o en musica contemporanèa. Entre las composicions famosas per clarineta, podèm citar lo Concerto per clarineta de Mozart.
Referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Error en títol o url. La clarinette de A à Z..