Catedrala de Nòstra Dòna de Rodés
  | |||||||
| Donadas | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tipe | Catedrala | ||||||
| Arquitècte | Jean Deschamps (ca)  Guillaume Philander (ca) | ||||||
| Construccion | 1277 (Gregorian) | ||||||
| Dedicat | Maria | ||||||
| Caracteristicas | |||||||
| Estil | Gotic | ||||||
| Localizacion geografica | |||||||
| Estat | França | ||||||
| Division territoriala francesa | França metropolitana | ||||||
| Region francesa | Occitània | ||||||
| Departament | Avairon | ||||||
| Arrondiment francés | arrondiment de Rodés | ||||||
| Canton francés | Canton de Rodés Nòrd | ||||||
| Comuna francesa | Rodés | ||||||
| Localizacion | place d'Armes | ||||||
 | |||||||
| monument istoric catalogat (1862) | |||||||
| Activitat | |||||||
| |||||||
modificar  |
|||||||
La Catedrala de Nòstra Dòna de Rodés (Lengadòc), que foguèt bastida a partir del sègle XIII e coneguèt de remodelacions fins al sègle XVI, es la catedrala del Diocèsi de Rodés e Vabras e un dels edificis religioses mai importants de Roèrgue.
Descripcion
[modificar | Modificar lo còdi]La Catedrala de Rodés es un monument impressionnant que s'aubora coma un gigant al mitan de la ciutat amb son cloquièr qu'arriba fins a 87 m. Es un bastiment massís que mesura 102 m de long e 37 m d'ample. Los murs de l'edifici son sostenguts gràcias a d'enòrmes arcs botants e de contrafòrts, çò que lo fa semblar a una mena de fortalesa. Lo portal sud es ricament ondrat amb 108 estatuas. Lo cloquièr, mòstra de l'art gotic, fach de gres ròsa es un cap d'òbra d'elegància e de subtilitat artistica malgrat son aspècte massís. Lo bas del cloquièr es una mena de torre de plan cairat, mas dapasset mentre s'i monta pren mai de refinament e d'elaboracion, amb de sas torrèlas d'angle. En naut, los nivèls superiors ostentan una riquesa artistica rara amb d'estatuas de sants, de balustradas, qualques arcs trilobats o quadrilobats, de pinnacles demest d'autras causas.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]
Las primièras traças d’una catedrala son del temps de l’avesque Sant Dalmàs, cap a 516, valent a dire un pauc aprèp los sègles IV e V, quand se realizèt la cristianizacion del país. Malgrat aquò la basa de l’edifici actual sembla que data d’entorn l’an 1000. Demòran sonque qualques vestigis escasses d’aquela epòca que quand lo cloquièr se destrantalhèt en 1276 s’entamenèt una reconstruccion de la catedrala romanica. La reconstruccion durèt mai de tres sègles per s’acabar. Foguèt l’avesque Ramon de Calmont d’Òlt qu’i metèt la primièra pèira en 1277. Lo país puèi foguèt agarrit durament per conflictes (la guèrra de cent ans) e marranas (coma la pèsta negre en 1348), sens comptar divèrsas batèstas politicoreligiosas que faguèron que la construccion de l’edifici tardèsse tant de temps.
Puèi, a la fin del sègle XIV s’installèt lo cloquièr, un bastiment defensiu, coronat d’una sageta de fusta. Durant lo sègle seguent, las òbras se faguèron mai constantas e aital s’acabèt lo còr e sa vòuta e s’entamenèt la construccion del transèpte e de las primièras travadas de la nau.
Participèron a las òbras divèrses artistas dels mai importants d’aquel temps, coma l’escalpraire borgonhon Jacques Morel e un pauc mai tard, al sègle XVI, Francés d’Estanh e Jòrdi d’Armanhac. Aquestes darrièrs donèron un vam novèl a la construccion. En 1510, aprèp que qualques obrièrs atudèssen pas corrèctament de brasas lo cloquièr cremèt. Per astre, l’incendi se propaguèt pas e causèt pas que d’estralhs limitats. La reconstruccion d’aqueste foguèt entrepresa per un centenat de picapeiriès, capitanejats per Antòni Salvan, de 1513 a 1526.
L’ensems de la catedrala foguèt acabat finalament a l’entorn de 1531.