Loís lo Pietós
Loís lo Pietós (de còps que i a nomenat lo Bravàs), nascut en 778 a Chasseneuil près de Peitieus e mòrt lo 20 de junh de 840 a Ingelheim près de Maiança[1], èra lo filh de Carlesmanhe, foguèt rei d'Aquitània entrò a 814 puèi emperaire d'Occident entrò a sa mòrt.
Durant son règne en Aquitània, foguèt encargat de la defensa de la frontièra sud oèst de l'empèri. Conquistèt Barcelona als musulmans en 801 e afirmèt l'autoritat franca subre Pampalona e los bascos al sud dels Pirenèus en 812. Coma emperaire faguèt dintrar sos filhs adults, Lotari, Pepin, e Loís, dins lo govèrn e ensagèt d'establir una division equitabla del reialme entre eles. Lo primièr decenni de son règne foguèt marcat per diferentas tragedias e vergonhas, en particular lo tractament brutal de son nebot Bernat d'Itàlia, que foguèt despossedit del govèrn d'Itàlia e del títol reial al profièch de son filh. Cap a 830 l'empèri foguèt tocat per la guèrra civila entre sos filhs, exacerbada per las temptativas de Loís d'inclure Carles, filh de sa segonda molhèr, dins los plans de succession. E mai que son règne s'acabe sus una nòta positiva, amb la restauracion de l'òrdre dins l'empèri, aquò foguèt seguit per tres ans de guèrra civila. Loís es generalment comparat defavorablament al sieu paire, encara que los problèmas qu'encontrèt foguèssen d'una natura clarament diferenta.