Kharijisme
Lo kharijisme es una branca de l'islam que recampa uei aperaquí 1% dei musulmans. Es principalament implantada en Oman mai existís de comunautats ò de minoritats kharijitas en Sahara e en Zanzibar.
A l'origina, lei kharijitas èran una sècta rigorista e radicala que se formèt durant la Premiera Fitna, la guèrra civila qu'opausèt de 657 a 661 Ali ais autrei pretendents a la succession dau califa Othman. Partisans d'Ali, lei premiers kharijitas abandonèron sa causa quand Ali acceptèt de sometre la question de sa legitimitat a un conseu d'arbitres. D'efiech, per elei, l'eleccion d'un califa èra una manifestacion de la volontat divina e, en consequéncia, èra pas acceptable de laissar d'èssers umans la questionar. En julhet de 658, lei tensions entre lei dos camps entraïnèron lo chaple de plusors miliers de kharijitas a la batalha de Nahrawan.
Aquò marquèt lo començament d'un lòng conflicte entre lei kharijitas e leis autrei brancas de l'islam. Pauc estructurat, lo kharijisme se fragmentèt. Aquò li permetèt de se difusar pus aisament dins lei regions perifericas dau territòri musulman e dins la Peninsula Aràbia. Durant l'Edat Mejana, sei partisans organizèron mai d'una insureccion ò formèron de sèctas d'assassins. En consequéncia, lo kharijisme foguèt fòrça reprimit per leis autoritats e la màger part de sei corrents foguèron destruchs. L'ibadisme, pus pacific, es l'unic subrevivent d'aquelei movements. Adoptat per leis abitants deis oasis omanesas durant lo sègle VIII, es totjorn la forma predominanta de l'islam en Oman.