Center for Public Integrity
Lo Center for Public Integrity (literalament « Centre per l'integritat publica ») es una organizacion de jornalistas d'investigacion, sens tòca lucrativa, creada en 1989, basada a Washington aux Estats Units d'America.
Presentacion[modificar | Modificar lo còdi]
Se donèt per objectiu de « desvelar los abuses de poder, la corrupcion e las mancas al dever de las institucions publicas o privadas, dins la tòca de las menar a agir amb onestetat, integritat, responsabilitat, per far prevaler l'interés public ». Amb cinquanta societaris, lo CPI es una de las mai importantas organizacions d'aquel tipe. Se vòls pas èsser ni un parti, ni un grop de pression mas es qualificada de progressista e liberala (esquèrra del Partit democrata).
L'organizacion publica sos trabalhs sul sieu site e los difusa a un malhum de jornals dins fòrça païses.
Profitaire de guèrra[modificar | Modificar lo còdi]
En 2004, lo recuèlh The Buying of the President figura d'entre las melhoras ventas delNew York Times pendent tres meses. Tracta dels des profièts realizats per d'òmes e femnas politics avent sostenguts las guèrras en Iraq e en Afghanistan. aquel obratge es centrat pas que suls Estats-Units d'America[1].
International Consortium for Investigative Journalism[modificar | Modificar lo còdi]
L'International Consortium for Investigative Journalism (literalament « Consòrci interncional pel jornalisme d'investigacion ») es una emanacion del Center for Public Integrity. Aquela emanacion permet de centrar pas mai las enquèstas sonque suls Estats Units d'America. En 2013, lo consòrci comptava 160 membres jornalistas dans 60 païses[2],[3].
Offshore Leaks[modificar | Modificar lo còdi]
Lo 4 d'abril de 2013, aquela organizacion revèla lo resultat de quinze meses d'enquèstas, amassant 260 gigaoctets de donadas concernissent las proprietaris de comptes en banca offshore. L'ICIJ s'associèt amb The Guardian, la BBC, Le Monde, The Washington Post, SonntagsZeitung (de), Le Matin, Süddeutsche Zeitung e Norddeutscher Rundfunk per difusar una seria d'enquèstas suls comptes dins los paradises fiscals. L'ICIJ e sos partenaris comptan revelar los fenomèns de corrupcion dels govèrns pel mond, los estratagèmas de frauda fiscala utilizadas pels rics, l'utilizacion dels comptes secrets dins los sistèmas de Ponzi, lo ròtle actiu de las grandas bancas per facilitar lo secret de lors clients e tanben las estrategias e los actors que fan sas activitats possiblas.
En 2014, lo Consòrci internacional pel jornalisme d'investigacion afirma que 20 000 Chineses serián implicadas dins de companhiás offshore basadas dins los paradises fiscals. Subretot de princes roges, membres de familhas dels dirigeants del partit comunista chinés. Lo Consòrci enquestèt sus près de 2,5 millions de dossièrs financièrs pendent dos ans. Los documents venent de doas entreprisas basadas a las illas Verges britanicas[4].
Luxembourg Leaks[modificar | Modificar lo còdi]
Lo 5 de novembre de 2014, l'organizacion revèla, en collaboracion amb una quarantena de jornals, que Le Monde, The Guardian, la Süddeutsche Zeitung, l'Asahi Shimbun e Le Soir, lo contengut de centenas d'acòrdis fiscals prealables fòrça avantatjoses conclusits amb lo fisc luxemborgés pel cabinet de conselh PricewaterhouseCoopers pel compte de fòrça clients internacionals coma Apple, Amazon, Heinz, Pepsi, Ikea e Deutsche Bank. De copias d'aqueles documents son publicadas sus un site web[5] liurament accessible al public[6].
SwissLeaks[modificar | Modificar lo còdi]
En febrièr de 2015, l'organizacion revèla, en collaboracion amb 150 jornalistas de 47 païses e d'una seissentena de medias internacionals, un sistème internacional de frauda fiscala e de blanquiment d'argent que seriá estat realizat per la banca britanica HSBC dempuèi Soïssa. Segon los jornalistas, entre novembre de 2006 e març de 2007, mai 180 miliards d’èuros an passèt, a Genèva, pels comptes de 100 000 clients e de 20 000 societatsoffshore, concernissent 188 Païses diferents. De caps d’Estat, de personalitats mediaticas del mond dels afars, de la politica, d'espòrt, d'artistas, e tanben de financièrs dels terrorisme, de traficants de dròga e de traficants d'armas figuran sus la lista dels clients[7],[8].
Panama Papers[modificar | Modificar lo còdi]
En març de 2016, 109 redaccions membras de l'ICIJ dins 79 Païses revèlan simultaneament çò que l'ICIJ qualifica de « mai gròs escandal d'evasion fiscala »[9]. MAi d'un milions de documents del cabinet panameenc Mossack Fonseca constituissent una font d'informacion sus las activitats dels clients d'aquel cabinet, implicant de personalitats de primièr plan dins une quarantena de païses.
Finançament[modificar | Modificar lo còdi]
En 2003, lo Wall Street Journal critiquèt lo CPI per aver acceptat de fons importants de George Soros[10],[11]. Lo site de l'Open Society Foundations, organizacion de Soros, fa partit de quatre subvencions al Centre. En 2002, lo CPI recep una subvencion de 1 milion de dolars per un periòde de tres ans[12]. En 2009, lo CPI indiquèt que recebèt 651.650 $ de l'Open Society Foundations[13]. La question de l'independéncia reala del CPI malgrat de subvencions importantas balhadas per las fondacions de George Soros prepausèt per Jennifer Rubin dins lo Washington Post[14],
Lo Centre recep de dons, entre autres, de [15]:
- L'Open Society Foundations
- La Sunlight Foundation (una autra fondacion realizada per George Soros)
- La Fondation Ford
- La Fondacion dels fraires Rockefeller
- La Fondacion de la Familha Rockefeller
- La Fondacion W.K. Kellogg
Notas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ Sources dans l'article détaillé Profiteur de guerre#Moyen-Orient
- ↑ Le collectif à l'origine de l'«Offshore Leaks» Le Figaro, 5 avril 2014
- ↑ Hervé Brusini, Qui est l'ICIJ, le consortium derrière le scandale des paradis fiscaux ?
- ↑ Sources dans l'article détaillé Offshore Leaks
- ↑
- ↑ Evasion fiscale : tout sur les secrets du Luxembourg, Anne Michel, Le Monde, 5 novembre 2014
- ↑
- ↑ Serge Michel, « SwissLeaks : Les coulisses d’une investigation mondiale », Le Monde, 9 février 2015 (consulté le 9 février 2015)
- ↑
- ↑ Editorial Board, « The Soros Agenda », The Wall Street Journal, (legir en linha)
- ↑ Cliff Kincaid, « The Hidden Soros Agenda: Drugs, Money, the Media, and Political Power », Accuracy in Media, (legir en linha)
- ↑ « OSI:Grants, Scholarships & Fellowships », Soros.org, (legir en linha)
- ↑ « Why Don't We Hear About Soros' Ties to Over 30 Major News Organizations », Fox News, (legir en linha)
- ↑ (en) Is the Center for Public Integrity’s work advocacy or journalism?, washingtonpost.com, 2 septembre 2011
- ↑ (en) How the Center for Public Integrity is Funded, www.publicintegrity.org