Veire la font de Anglés mejan

{{esbòs}}
{{Infobox Lenga
|Lenga=Englisch, Inglis, English
 | en occitan = Anglés mejan
|imatge=Chaucer knight.jpg
|legenda=Una pagina dels [[Los Contes de Canterbury|Contes de Canterbury]], escrich per [[Geoffrey Chaucer]] al [[sègle XIV]].
|periòde = [[sègle XI]] - [[sègle XV]]
|lengas filhas = [[anglés premodèrn]], <br>[[scòts (lenga)|scòts]], [[lenga yola|yola]] e [[fingalian]]
|País=Anglatèrra, d'unas regions del País de Galas, lo sud-èst d'Escòcia, e un pòc en Irlanda.
|Regions=
|personas= lenga anciana - 0
|tipologia = {{Lenga flexionala}}
|colorfamilha=mediumseagreen
|colorfons=#E8FCD4
|familha= [[lengas indoeuropèas]] > [[lengas germanicas]] > [[lengas germanicas occidentalas]] > [[lengas ingvaeonicas]] > [[lengas anglofrisianas]] > [[lengas anglicas]] > '''anglés mejan'''
|status=
|academia=
|iso-1=
|iso-2=enm
|iso-3=enm
|iso-6=meng
|iso-6P=ango
|grop=I (lenga individuala)}}
L''''anglés mejan''' es lo nom balhat pels lingüistas a divèrsas formas de la [[lenga anglesa]] parladas entre la [[conquista normanda d'Anglatèrra]] en [[1066]] e aperaquí l'an [[1470]], quand lo ''Chancery Standard'', una forma d'anglés basada sus lo qu'es parlat a [[Londres]], venguèt a s'espandir, ajudat per l'introduccion de l'[[estampariá]] en Anglatèrra per [[William Caxton]] dins los ans 1470, e pus tard per [[Richard Pynson]]. D'aquel temps, lo dialècte [[Northumbria|northumbrian]] (prevalent dins lo nòrd d'Anglatèrra) parlat al sud-èst d'[[Escòcia]] se devolopèt en [[Scots (lenga)|Scots]]. L'anglés parlat aprèp aquesta epòca, fins en 1650, es sonat ''Early Modern English''.

[[Categoria:Inventari de lengas|angles mejan]]
[[Categoria:Anglés]]