La cacèra del tabladillo
La cacèra del tabladillo a Aranjuez es una pintura a l'òli de Juan Bautista Martínez del Mazo, pintada en 1640. L'òbra mòstra Felip IV caçant d'unes cèrvis als environs del Palai de Aranjuez. Ara, se pòt veire al Musèu del Prado que lo crompèt al colleccionaire alemand A. S. Drey en 1934. Para la siá crompa s'utilizèron de fons del legat Conde de Cartagena.
Analisi[modificar | Modificar lo còdi]
En 1666, apareis dins l'inventari de l'Alcazat reial de Madrid. Isabel de Farnèsi lo portèt al Palais del Pardo ont foguèt inventoriat en 1714. Mai tard tornèt a l'Alcazar ont se trobava abans lo fuòc de 1734. Pendent la Guèrra de l'Independéncia Espanhòla, Josèp Bonaparte o traguèt del Pardo e lo portèt amb el en França. Après la cabussada del rei d'Espanha, foguèt vendut a Lord Ashburton. Puèi passèt dins las colleccions alemandas, coma la de Sedelmayer, o ongresas, coma la de Marcel de Nemes.
Es una scèna cortesana. S'i veson la reina Isabel de Borbó, las siás damas e tres religiosas. En bas, dins lo camp, son lo rei, lo sieu fraire lo cardenal enfant Ferran d'Àustria e los servidors. D'aqueles se destaca un nan negre. Un dels cans de caça es aquel del prince Baltasar Carles, caçaire. La marca de Velázquez, paire e professor de Mazo, es indubitable.