Arnaut de Vilanòva
Arnaut de Vilanòva (1238 - 1311) foguèt un mètge, alquimista, teologian e astrològ famós del sègle XIII. Es considerat coma lo pus egrègi mètge del seu sègle.
Lo luòc de sa naissença es pas conegut segurament, mas de recercas recentas[1] lo fan nàisser a Villanueva de Xiloca en Aragon. Estudièt la quimia, la medecina, la fisica, e tanben la filosofia aràbia. Foguèt mètge a la cort d'Aragon, successivament d'En Pèire III, Anfós III, e Jaume II. Residiguèt a Valéncia entre 1286 al 1289. Ensenhèt mantuna annada a l'escòla de medecina de Montpelhièr fins a 1299. Durant aquel periòde, publiquèt divèrses tractats de teologia en latin influenciats per Joaquim de Fiore e l'ideologia dels beguins, en particular per la reforma de la Glèisa. Foguèt puèi enviat per Jaume II coma ambaissador a París, ont s'i faguèt una reputacion considerabla; pasmens sas idèas sus la venguda de l'antecrist l'expausèron a l'enemistat del clergat e, condemnat per l'Universitat de la Sorbonne foguèt forçat de fugir l'inquisicion. Fin finala se faguèt assostar en Sicília pel rei Frederic II. Cap a 1313 foguèt convocat a Avinhon pel papa Clamenç V, qu'èra malaut, mas moriguèt durant lo viatge.
Òbras
[modificar | Modificar lo còdi]
En latin:
- Breviarium practicae (probablament)
- Tractatus de tempore adventus Antichristi
- De sigillis
- De cymbalis ecclesiae
- Philosophia catholica et divina
- Allocutio christiani
- Expositio super Apocalypsi
En catalan:
- Confessió de Barcelona
- Lliço de Narbona.
- Raonament d'Avinyó.
- Informació espiritual.