Òcras de Rustrèu

Chiminèas de fadas dans lo òcras de Rustèu

Las Òcras de Rustrèu es un site mièg natural, perque foguèt expleitat dempuèi la fin del sègle XVII fins a 1992 que lo darrièr ocrièr se retirèt. Lo site es situat sus la comuna de Rustrèu dins lo País d'Ate en Provença. Los païsatges insolites qu'ofrisson son constituits de sabla ocrosas d'origina lateritica.

Lo site

Vista de las òcras

Las òcras de Rustèu s'espandisson sus mai de 30 ectaras. Sos camins de tèrra permeton de descobrir de bauces usats comprenent mai de 20 tintas d'òcra. Lo « circ de Barriés », lo « circ de Bovèna », los bacins de decantacion, las chiminèas de fadas, lo « Sahara », los tunèls, lo lièch de la Dòa (pichon riu del luòc) donan de decòrs variats pels passejaires. Lo GR 6 travèrsa lo site.

Istòria

Jean-Étienne Astier

Formacion d'una chimenèia de fadas dins las òcras de Rustèu

Fa mai de milions d’ans, la mar se retirèt daissant enrè de sablas enriquits d'una argila avent per particularitat de contenir de fèrre, la glauconia.

Lo Rossilhonés Jean-Étienne Astier aguèt l'idèa, a la fin del sègle XVII, de far passar la sabla dins de bacins de decantacion per n'extraire l'òcra. La faguèt aprèp coire per ne gardar las proprietats colorantas. Sièis departaments possedissián alara de jaç: Vauclusa e tanben Char, Droma, Gard, Dordonha e Yonne. L'arribada del camin de fèrre a Ate en 1877 permetèt l'expleitacion intensiva en Vauclusa. Creada en 1901, la Société des Ocres de France permetèt lo desvelopament del mercat cap a l'exportacion. Lo maximum de produccion foguèt atengut en 1929.

L'arribada dels colorants sintetics progressivament concurrencèron las òcras naturalas. Aprèp una longa decadéncia, l'expleitacion dels sites d'extraccion s'acabèt pauc a pauc. Sonque lo site de produccion de Gargaç demòra en activitat. Davant la varietat de la colors e dels païsatges, una associacion se formèt per salvar lo site e ne far un luòc toristic.

Panorama de las Òcras de Rustrèu.

Geologia, geoquimia e origina

Lo GR 6 traversant le site

Pendent lo Cretacèu, fa 110 milions d'annadas, al periòde de l'Atian, del nom de la vila d'Ate, un gres constituit per de grans de sabla s'acumula sus 30 mètres d’espessor. Aqueles sediments sabloses se pausèron d'en primièr en mitan marin prèp de las còstas, dins un mitan prodeltaïc, puèi a la meteissa epòca lo bombament degut al rapròchament de l'Iberia, emergiguèt aquelas formacions sedimentàrias. Aquelas sablas serán a l'origina de l'òcra, mercé a una argila d'origina marina e rica en fèrre: la glauconia.

Dins las òcras de Rustrèu, dempuèi lor depaus e lor exposicion a las condicions atmosfericas, las sisas d'òcra subiguèron, amb un processus d'alteracion de tipe lateritic, una fòrta oxidacion que conduguèron la formacion d'oxi-idroxids e d'oxids de fèrre, respectivament nomenada goetita (FeOOH) e ematita (Fe|2|O|3|), que lors proporcions relativas fan variar de nuàncias de colors qu'aqueles pigments conferisson a las sablas ocrosas. S'i mesclan de sablas blancas que domina la kaolinita (Al4Si4O10OH8).

La preséncia de manganès, d'alumini e de silicats son a l'origina d'autras gamas de colors e de las 24 tinta oficialament recensadas, que van del verdet, passant pel jaune e lo roge. Aqueles depauses marins son superats per de depauses pus grossièrs d'origina continentala, desprovesits inicialament de glauconia e doncas gaireben blancs, eles meteisses superats encara d'una capa ferruginosa. Es atal que nasquèron las òcras de Vauclusa e de Borgonha, formacions sablosas (grans de qüars) cimentadas per una argila constituida de cristallitas que sa grandor es de l’òrdre del micromètre: la kaolinita, supòrt argilós essencial e la goethita (pigment colorat).

• 
• 
• 

Bibliografia

• (fr)Jacques Sintès, Les Ocres, Éd. Futura-Sciences.com, 2003 extrach en linha

Vejatz tanben

Articles connèxes

• Òcra

Ligams extèrnes

• (fr)le Colorado provençal, paginas realizadas per l'escòla de Rustrèu.
• Òvras de Rustrèu, site oficial de l'associacion del Colorado Provençal de Rustrel.

• Portal de Provença