Far d'Alexàndria
Lo far d'Alexàndria (tanben nomenat la torre de Faros) foguèt considerat coma una de las sèt meravilhas del mond.
Foguèt bastit al Sègle III abC a l'epòca ellenistica e demorèt en foncionament durant fòrça temps, fins que dos tèrratrems lo desroquèsson al sègle XIV.
Èra una torre que lo rei egipcian Ptolemèu Sòter decidiguèt de bastir per guidar las naus cap al pòrt d'Alexàndria e per poder localizar la ciutat de fòrça luènh; l'edifici foguèt acabat durant lo regne del seu filh, Ptolemèu II Filadelf. Las òbras foguèron dirigidas per l'arquitècte Sòstrat de Cnidos. Se pensa que mesurava 134 m de nautor; a aquela epòca èra una de las estructuras mai nautas enauçadas per la man de l'òme.
Bastit amb de blòcs de pèira blanca, lo far èra devesit en tres seccions: una basa carrada amb un void al mitan, una part centrala de forma octogonala amb un cabeç circular. A la cima èra equipat amb de miralhs metallics que ne senhalavan la posicion reflectissent la lutz del solelh; e las nuèits, s'i alucava un lenhièr que se podiá veire de mai de 50 km de luènh. Tal coma se pòt veire sus las monedas romanas estampadas a l'ostal de la moneda d'Alexàndria, teniá quatre estatuas de tritons bufant dins de còrns, un a cada canton de l'edifici.