Nicolau II
Nicolau II de Russia (18 de mai de 1868 – 17 de julhet de 1918) foguèt lo darrier emperaire de Russia, rèi de Polonha e grand prince de Finlàndia. Succediguèt a son paire Alexandre III lo 1èr de novembre de 1894. Abdiquèt lo 15 de març de 1917 au començament de la Revolucion Russa e foguèt executat quauquei mes pus tard per lei bolchevics.
Fòrça conservator coma son paire, èra un partisan dau mantenement de l'autocracia russa de drech divin e pensava pas aver lo drech de cambiar leis institucions politicas dau país. Durant son rèine, deguèt donc faciar una importanta agitacion politica e sociala au sen dei pòbles de l'Empèri. Lo declin continü de Russia dempuei lo començament de la segonda mitat dau sègle XIX en causa d'estructuras economicas arcaïcas e d'una industrializacion tròp limitada foguèt tanben un problema important. En 1905, la monarquia perdiguèt ansin una partida de son prestigi après la desfacha còntra Japon e la repression violenta d'una crisi sociala (Revolucion de 1905). Nicolau II deguèt acceptar de reformas constitucionalas amb l'eleccion d'una assemblada legislativa ai poders fòrça limitats. Pasmens, assaièt rapidament de redurre mai lei poders deis elegits e la dubertura politica dau regim durèt gaire. Dins lo domeni economic, lei temptativas de modernizacion aguèron pereu de dificultats per s'impausar.
En 1914, Russia intrèt dins la Premiera Guèrra Mondiala per protegir Serbia sensa dispausar dei ressorsas per menar un conflicte modèrne. Après quauquei succès iniciaus còntra leis Austrians, lei fòrças russas foguèron durament batudas per leis Alemands. Pauc a cha pauc, aquelei desfachas desorganizèron lo país en entraïnant la descomposicion de l'armada e de la societat. En febrier de 1917, lo regim s'afondrèt ansin sensa resisténcia e un conseu de membres de l'Ostau Romanov demandèt a Nicolau II d'abdicar lo 15 de març de 1917 per lo remplaçar per un Govèrn Provisòri d'inspiracion republicana e liberala. Lo tsar descasut foguèt exiliat a Tobolsk onte foguèt capturat amb sa familha per lei bolchevics en març de 1918. Desplaçats a Iekaterinborg, i foguèron executats lo 17 de julhet de 1918 per lei tropas blancas que menaçavan la vila.
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- (fr) Michel Heller, Histoire de la Russie et de son empire, París, Perrin, 2015.
- (fr) Paul Vial, L'Europe et le monde de 1848 à 1914, París, Éditions de Gigord, 1968.