Toponimia occitana

Los noms de luòcs d’Occitània an sovent per origina un mot occitan. Tanben pòdon aver una origina germanica, celtica o pre-indoeuropèa.

Dempuèi la conquèsta, pòdon prene de noms d'origina francesa, autres còps occitanizats, uèi sovent gardats.

L’abséncia d'oficialitat dels noms de luòc se traduís per:

• en França, la francizacion grafica del nom (per ex. Milhau > Millau mas Graulhet)
• en Itàlia, l’italianizacion grafica del nom (per ex. Sant Pèire > Sampeyre). A l’epòca fascista s’italianizèt mai encara lo nom (de 1940 a 1955: Sampeire).
• en Aran, l’espanholizacion (de còps via lo catalan) foguèt seguida, en 1984 per una reoccitanizacion de la toponimia: Viella-Mitg-Arán (fòrma espanholizada) > Viella e Mijaran.

Lo Projècte de restitucion dei noms geografics

• La Mapa Occitana e sa cartografia collaborativa : Geoccitania (Institut d'Estudis Occitans)

Bibliografia

• (fr) Bénédicte et Jean-Jacques Fénié. Toponymie occitane, Bordèu: Sud Ouest Université, 1997, 126 paginas.
• Christian Hérilier. Toponimia occitana: les noms des communes de l'arrondissement de Thiers (P de D), Tièrn: Agència Carcular, 1989, 48 paginas.
• Ernèst Negre. Les noms de lieu du Tarn. 1954, espandit en 1959, reed. 1972