Septimània

Septimània en 537

Septimània èra la part oèst de la província romana de Gàllia Narbonesa que passèt jos contraròtle dels visigòts en 462, quand foguèt cedida a son rei, Teodoric II. Los visigòts la nomenava simplament Gàllia o Narbonensis. Correspond aperaquí a l'anciana region de Lengadòc-Rosselhon. Passèt brevament jol poder del Califat de Còrdoa al sègle VIII abans sa reconquista pels Francs, que a la fin del sègle IX la nomenava Gotia o Marca Gotica.

Septimània èra una marca de l'Empèri Carolingian e alara que la Francia Occidentalis caiguèt al sègle X, encara qu'èra culturalament e politicament separada de França e del govèrn reial central. La region èra jos l'influéncia del Tolosenc, de Provença, e de Catalonha. Èra una part d'Occitània que deuriá finalament caire jol poder dels reis franceses al sègle XIII après la Crosada dels Albigeses. A partir de la fin del sègle XIII foguèt apelada Lengadòc e son istòria se confondèt amb la de França.

Lo nom "Septimània" pòt derivar per partida del nom roman de la vila de Besièrs, Colonia Julia Septimanorum Beaterrae, que a son torn fa referéncia al poblament dels veterans de la setena legion romana dins la vila. Una autra origina possibla ne's una allusion a las set ciutats (civitates) del territòri: Besièrs, Euna, Agde, Narbona, Lodeva, Magalona, e Nimes. Septimània s'espandiá fins a una linha a mièg camin entre Mediterranèa e Garona a l'oèst; a l'èst fins a Ròse que la separava de Provença; e al sud sa termièra èra los Pirenèus.