Vejatz lo contengut

Sent Pardós Morteiròu

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Sent Pardós Morteiròu
Saint-Pardoux-Morterolles
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sent Pardon.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 53′ 55″ N, 1° 49′ 19″ E
Superfícia 36,5 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
798 m
600 m
467 m
Geografia politica
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novela Aquitània
Departament
23
Cruesa Armas deu Departament de Cruesa
Arrondiment
231
Lo Buçon
Canton
2322
Royère-de-Vassivière
Intercom
242320034
de Bourganeuf - Royère de Vassivière
Cònsol Patrice Pataud
(2018-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
203 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

211 ab.
Densitat 5,81 ab./km²
Autras informacions
Còde INSEE 23227

Sent Pardós Morteiròu[1] (Saint-Pardoux-Morterolles en francés) es una comuna lemosina situada dins lo departament de Cruesa e la region de de Novela Aquitània, ancianament de Lemosin.

La província istorica es la Marcha, mas lo dialecte es estrictament lemosin.

L'altitud de la comuna es entre 467 m e 798 m, Sent Perdon es a 600–620 m, La Vau a 550-560 e Morteiròu a 650–660 m.

Lo borg es a Sent Perdon. Per anar a La Vau, chau far 2 o 3 km per la RD 58 e lo pitit vilatge es sus un chamin a esquèrra. Per anar a Morteiròu dempuei lo borg o dempuei la RD 8 Borgonuòu-Roièra, chau prene la RD 13.

  • Sent Pardós ven dau nom de Pardulphus, latinizacion dau nom germanic Pard-wulf o Bard-wulf, que correspond a un ermita garit miraculosament de la cecitat, puei que venguet abat de Garait [2] (658 - entre 737 e 743); a tombat sistematicament, en Occitània, dins l'atraccion de perdon, adaptat en francés en Pardoux, Perdon, Pardon, etc [3], çò que la preséncia d'una nasala finala permetriá de verificar, se lo parlar locau l'articulava regularament quand n'i a una; se l'articula pas, coma 'quò's normau dins lo dialecte lemosin, la verificacion sembla impossibla (*Pardol e *Pardon confluïsson en [par'du]). La grafia occitana autentica del nom ne'n depend (Pardós, emb -s finala, es probablament analogic).
  • La Vau : lo nom a pas besonh de traduccion. Son origina es lo latin vallis [4]. Lo vilatge surplomba una comba d'un pitit riu, quasi a sa font.
  • Morteiròu atestacion Morteyrouls en 1648) seriá un diminutiu de mortier e vendriá dau latin mortariolum, diminutiu de mortarium, « mortier », emb un sens que seriá fanha, gaulha, tòlha, brauda[5]. La situacion geografica, a meitat penda, explica pas aqueu sens emb evidéncia e lo vilatge deviá èsser ni pus ni mens fanhós que los autres. Una autra etimologia, totjorn emb lo sufixe olu-, ne'n fai un diminutiu de mostier [6].

Sent Pardós e Morteiròu es format de la fusion de doás ancianas comunas, Sent Pardós e La Vau, d'una part, e Morteiròu, d'autre part, en 1964 [7](fusion efectiva lo 1er de genier 1965 ?). Lo chapluòc fuguet plaçat a Sent Pardós. En 1962, Sent Pardós e La Vau aviá 292 abitants e Morteiròu 101.

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]

Lista daus maires

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista daus maires successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2018 2020 Patrice Pataud    
1983 2018 Bernard Laborde PS conselhier generau (1992-2015), director d'espitau retirat
  1983      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Intercomunalitat

[modificar | Modificar lo còdi]
  • Evolucion demografica de Sent Pardós e La Vau (1793-1962), puei de Sent Pardós e Morteiròu
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 212, totala: 221

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
700 735 762 785 897 932 927 915 966

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
914 866 886 919 942 882 861 878 868

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
778 743 765 620 629 532 479 392 328

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
298
366
286
254
254
242
218
215
213
221
2009 2010
215
221
218
224
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 203 abitants.
  • Evolucion demografica de Morteiròu (1793-1962)
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 212, totala: 221

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
315 374 368 392 407 490 501 510 501

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
506 453 385 388 377 404 386 395 348

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
333 334 331 310 295 275 211 169 126

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
101



Cercar
Cercar
218
215
213
221
2009 2010
215
221
218
224
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • Las donadas de la drecha dau grafic, plaçadas automaticament, son las de la comuna actuala.

Luecs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats liadas a la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Liams connexes

[modificar | Modificar lo còdi]

Liams externes

[modificar | Modificar lo còdi]

Nòtas e referéncias

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. nom occitan a verificar https://web.archive.org/web/20131004221025/http://www.lemosin.net/23227.htm
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 621
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 247
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, a Laval, p. 391
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 482
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 383
  7. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=33931