Segonda Crosada
|
Segonda Crosada
| |
|---|---|
 | |
| Informacions generalas | |
| Data | 1145 - 1149 |
| Luòc | Siria, Palestina, Peninsula Iberica |
| Casus belli | Conquista d'Edessa per Zengi |
| Eissida | |
| Batalhas | |
| Teatre orientau : Dorilèa – Mont Cadmos – Damasc – Inab Teatre iberic : Lisbona | |
La Segonda Crosada se debanèt de 1145 a 1149. Entraïnada per la presa d'Edessa per lo cap turc Zengi, foguèt menada per lo rèi Loís VII de França e per l'emperaire germanic Conrad III de Hohenstaufen. S'acabèt per de resultats febles permetent ai Turcs de gardar la màger part de sei possessions.
Causas
[modificar | Modificar lo còdi]Permés per la division dau mond araboturc, lo succès de la Premiera Crosada venguèt lèu fragilizat per l'unificacion de principats musulmans sota la direccion d'un cap unic. Zengi, un governador au servici dei Seldjokids foguèt la figura principala d'aqueu movement en Siria. Ja senhor de Mossol e d'Alèp, prenguèt Edessa en 1144 e i destruguèt l'estat latin creat a l'entorn de la vila. Pasmens, aquela victòria, premiera etapa de la reconquista musulmana en Siria-Palestina, suscitèt una emocion fòrta en Euròpa e lo papa Eugèni III organizèt una crosada novèla per protegir lei Luòcs Sants. Obtenguèt lo sostèn dau rèi Loís VII e de l'emperaire Conrad III que decidèron de mobilizar sei tropas per partir vèrs l'Èst. Dins la Peninsula Iberica, obtenguèt tanben lo sostèn dei sobeirans locaus que preparèron una ataca deis estats musulmans.
Debanament
[modificar | Modificar lo còdi]En Orient, la Crosada se dirigiguèt vèrs Constantinòble avans de passar en Anatolia. Lo passatge de la region, foguèt fòrça malaisada en causa de problemas d'avitalhament e de la resisténcia dei Turcs. Lo 25 d'octòbre de 1147, una emboscada turca dirigida còntra leis Imperiaus entraïnèt la destruccion de l'armada de Conrad III a Dorilèa. Per s'aparar còntra aquela menaçada, lei Francés chausiguèron de costejar lo litorau. Pasmens, subiguèron tanben de pèrdas importantas a la batalha dau Mont Cadmos lo 6 de genier de 1148. Pasmens, capitèron d'agantar Antalya onte lei Crosats decidèron d'acabar lo trajècte amb una flòta bizantina per evitar la rota terrèstra.
Arribats dins lo Reiaume de Jerusalèm, lei sobeirans crosats acabèron son romavatge dins la vila avans de preparar la perseguida de son expedicion. Devesits, lei Crosats aguèron de dificultats per definir un objectiu comun e menèron solament una ataca limitada vèrs Damasc. Un brèu sètge de la vila foguèt organizat (24-28 de julhet de 1148) mai l'arribada de renfòrç turcs entraïnèt lèu la retirada. Un an pus tard, Zengi menèt una campanha còntra la region d'Antioquia ont infligiguèt una desfacha ai crestians a la batalha d'Inab (29 de junh de 1149. Aquò li permetèt de capturar lo cap dau Principat d'Antioquia, Ramon de Peitieus, que foguèt decapitat. Après aquela revirada, lei Crosats s'entornèron en Euròpa.
Dins la Peninsula Iberica, lei Crosats se concentrèron en Portugal. I ataquèron Lisbona que foguèt presa après un sètge de quauquei mes (1èr de julhet - 24 d'octòbre de 1147). La vila foguèt pilhada e annexada per lei Portugués. Lòng dau litorau mediterranèu, divèrsei pòrts tenguts per de senhors musulmans foguèron tanben atacats per lo rèi Anfós VII de Castelha, lo rèi Garcia V de Navarra e lo còmte Ramon Berenguier IV de Barcelona. Permetèron d'ocupar Tortosa, Fraga, Almería e Lerida
Consequéncias
[modificar | Modificar lo còdi]La Segonda Crosada es generalament considerada coma una revirada dei Crosats que mau capitèron de reconquistar Edessa e deguèron rapidament abandonar lo sètge de Damasc. Au contrari, lo prestigi de Zengi e de seis oficiers foguèt fòrça renfòrçat permetent la formacion d'un estat musulman poderós en Siria. Perseguida per Nur ad-Din e per Saladin, sa politica permetèt pauc a pauc ai Turcs de rompre la poissança deis estats crosats avans la fin dau sègle. Dins aquò, dins la Peninsula Iberica, l'operacion foguèt un succès car permetèt ai crestians de reconquistar au mens cinc vilas importantas.
Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]- René Grousset, Histoire des croisades et du royaume franc de Jérusalem - I L'anarchie musulmane, Perrin, 1991.
- René Grousset, Histoire des croisades et du royaume franc de Jérusalem - II L'équilibre, Perrin, 1991.