Saül (rei)
| |
| Naissença | |
| Paire | Quish |
| Maire | Achinoam |
| Descendéncia | Merob, Jonatan, Abinadab, Malkishua, Ishboshet, Mikhal |
| Dinastia | Reialme de Juda Ostal de Saül |
| Predecessor | Samuèl profèta e Jutge d'Israèl |
| Successor | Ishboshet - Dàvid |
|
| |
Saül (ebrieu: Šā’ûl, Sha'ul « Desirat ») es un personatge del Primièr Libre de Samuèl, que fa partit de la Bíblia. Filh de Quish de la tribú de Benjamin e del clan de Matri, es lo primièr rei dels Israelitas en Tèrra d'Israèl.
Recit biblic[modificar | Modificar lo còdi]
Institucion de la reialtat[modificar | Modificar lo còdi]
Las escasenças e rasons de son eleccion coma rei pel profèta Samuèl son descrichas dins I Samuèl 8-12. Samuèl se fasiá vièlh e sos filhs avent pas la favor populara per li succedir. Coma volgava fòrça pauc que la monarquia se develope, Dieu li parla per li conselhar d'accedir a las cridas de son pòble. Samuel avertís alara los Ebrieus dels riscs provocats per un rei novèl al poder, mas aquestes, fàcia a la menaça dels Filistèus, avián besonh d'un cap per menar los combats.
Las asas de son paire s'essent perdudas, Saül se'n va las cercar amb un servicial. Passan la montanha d'Efraïm, lo país de Shalisha e lo país de Benjamin fins al país de Çuf sens las encontrar. Coma Saül prepausava de se'n tornar, lo servicial li suggerís d'amar a la vila consultar un devenaire abans lo retorn. Arribèron près de l'ostal de Samuèl per demandar ont èra lo devenaire e aqueste lor anoncia qu'èra el. Dieu aviá previst Samuèl de la visita e a sa demanda, anoncia a Saül que lo farà rei. L'endeman, coma previst, Saül recebèt tres signes li confirmant que deviá èsser rei d'Israèl. Arribat a çò d'el a Gibèa, aquestes signes s'èran manifestats a el lo meteis jorn, l'esperit de Dieu se desfaguèt en el e comprenguèt que seriá reconegut coma rei. Mas Samuèl convoquèt lo pòble a Mitzpah per confirmar son estatut novèl. Saül se'n torna a çò d'el per realizar los sieus pretzfachs. Per afrontar los ammonitas qu'ensejavan de far una invasion, Saül recep una autra ajuda de Dieu qu'incita lo pòble a se jónher a el per rebutar l'enemic. Saül foguèt fin finala proclamat rei debans lo pòble e Samuèl se podèt retirar.
Lo règne de Saül[modificar | Modificar lo còdi]
Saül erita donc del preztfach de liberar lo país de la pression dels Filistèus. encara segon lo raconta del Primièr Libre de Samuèl, rassembla una armada fòrta de 3 000 òmes. Los Filistèus avián postat un camp a Geba. Saül prenguèt dos mila òmes amb el per Micmas e dins lo mont de Betèl e mila autres se'n anèron amb son filh Jonatan per Gibea al sud de Geba[1]. Jonatan se desfach del prefècte dels Filistèus e desencadena una reaccion dels Filistèus contra Israèl. Aquestes rassemblèron una armada de trenta mila caris (o tres mila segon las traduccions[2]), sièis mila cavals e "tant d'òmes que lo sable a broa del mar" per ocupar Micmas que Saül aviá sortit se n'anant cap a Guilgal. Segon lo tèrme comandat per Samuèl, Saül s'i enscond pendent set jorns abans de far tot movement. Lo seten jorn, son impaciéncia lo buta a ofrir un olocaust, mas Samuèl arriba per l'avertir de las consequéncias de sa desobesissénça per pas aver esperat pro de temps. A causa d'aquesta accion, Saül anava perdre sa reialtat sus Israèl. Constata que sas tropas èran reduchas a sièis cents òmes al partir de Guilgal per Micmas contra los Filistèus. Jonatan, impacient, organisa amb son escudièr un assalt a l'eissida de Saül e de son armada. Surprenguèron e chaplèron vint Filistèus, çò que semena lo desòrdre e la terror pels enemics. Totes los Israelitas qu'avián desertat Saül se torna ligar a el per secutar los Filistèus. Jonatan faguèt pasmens l'error de violar una interdiccion de manjar proclamada per son paire e aqueste menaça de l'imolar per sa desobesissença. Pasmens se foguèt reconegut copable per son gèst, Jonatan foguèt salvat pel pòble que s'opausèt a la condamnacion. Saül renónia enseguida a percaçar los Filistèus e atal acaba los conflictes, çò que serà son segond succès militar.
Lo règne de Saül contunha pasmen dins la guèrra contra mai d'un enemics que ne sortiguèt sempre toujours venceire. La guèrra contra los Amalecits es la sola qu'es raportada en detalh. Aqueles ancians enemics d'Israèl ocupavan lo territòri al sud e al sud-oèst de la Filistèa. A la demanda de Samuèl, Saül rassembla lo pòble contra lo Amalecits, mai refusa d'executar lor rei Agag, çò qu'es pas lo plase de Dieu. Saül implora en van son pardon, que l'esperit de Dieu se destorna d'el. Saül e Samuèl se quitèron per se tornar veire pas jamai.
Dàvid encontra Saül[modificar | Modificar lo còdi]
Dàvid foguèt mandat a Saül per li jogar de l'arpa e se trebolava l'esperit d'aqueste e ganhèt atal la benvolénça del rei. Après un temps, tornèt a l'ostal pairal e contunhar a fa son mestièr de pastre unes ans. Los Filistèus envasiguèron encara un còp lo país e s'installèron entre Sokho e Azeqa, a Efès-Damim. Saül, Abner, son general e sos òmes se'n van los afrontar e David se jonguèt a son armada. Es dins la val d'Ela que Dàvid terrassa Goliat, lo campion dels Filistèus, un expleit que foguèt fugir l'enemic e assegura la victòria als òmes de Saül. Lo rei prenguèt Dàvid a son servici mas ne venguèt gelós. Devolopèt pel novèl eròi una animositat qui l'incita mai d'un còp a ensejar de lo tuar, sens pasmens complir lo gèst. Dich: « Causissatz-vos un òme ! »
La mòrt de Saül[modificar | Modificar lo còdi]
Après un temps, los Filistèus se reviscolèron e Saül encara deguèt rassemblar sos òmes. Dins l'incapacitat de descobrir la volontat de Dieu, Saül consulta la masca d'Endor e foguèt surprés per una comunicacion amb Samuèl que li apareguèt. foguèt alarmat de las paraulas de Samuèl e los òmes d'Israèl fugiguèron lo Filistèus. Desesperat fàcia al desastre que casiá sus son armada, se geta sus son espasa. Los Filistèus troban Saül e sos tres fillhs (amb Jonatan) jasent sul mont Guilboa. Li trencan la tèsta, los lèvan las armas e las faguèron paradar pel país filistèu. Los pausèron dins lo temple d'Astartèu. Tanben penjèron son còrs descolat sus barris de Beït-Shean. los abitants de Yabesh, avertits de çò qu'èra vengut Saül e sos filhs, s'anèron cercar los còrs, los brutlèron e los sebeliguèron sota lo tamarís de Yabesh.
Saül dins l'Alcoran (Tālūt)[modificar | Modificar lo còdi]
Dins l'Alcoran, Saül a lo nom de Tālūt. Coma dins la Bíblia, es lo primièr d'Israèl, causit pel profèta Samuèl après que lo pòble d'Israèl li aviá demandat de li mostrar un rei per dirigir los combats futurs. Los Israelitas critican Samuèl que Tālūt es pas de la descendéncia de Juda[3] e que lor es estrangièr. Samuèl lor repròcha aqueste comportament. Tālūt mena fin finala los Israelitas cap a la victòria sus l'armada de Jālūt (Goliath), qu'e tuat per Dāwūd (David). Tālūt es pas considerat coma un profèta.
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
- 1954 : Jean De Fraine, L'aspect religieux de la royauté israélite. L'institution monarchique dans l'Ancien Testament et dans les textes mésopotamiens, Rome, 1954.
- 1999 : Saül, héros tragique de la Bible : étude littéraire du récit de son règne d'après les Livres de Samuel (1S IX-XXXI et 2S I), Robert Couffignal, Lettres modernes Minard, Coll. "Thèmes et mythes" n°19, Paris - Caen. (ISSN 0526-815X)
- 2003 : Saül, David, Salomon : la Royauté et le destin d'Israël, Jacques Cazeaux, Cerf, Coll. "Lectio Divina" n°193, Paris.
- 2004 : Les légendes des Juifs. [5], Josué, les Juges, Samuel et Saül, David, Salomon, Louis Ginzberg, Cerf & Institut A. de Rothschild, Coll. "Patrimoines- Judaïsme, Paris. ISBN 2-204-07460-8Error d'escript : lo modul « check isxn » existís pas.
Referéncia e font[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ I Sam, XII-XIV e subretot XIII, 2:«Dos mila èran amb Saül a Micmas e dins les montanhas de Betèl; mila èran amb Jonatan a Guibeah de Benjamin»
- ↑ Tres mila segon de manuscrits de l'anciana version grèga e la version siriaca. Lo texte ebieu tradicional a trenta mila caris.
- ↑ Tafsir Ibn Kathir, traduit en français par Fawzi Chaaban Vol.1 p.285 Editions Dar El-Fikr