Relòtge d'aiga
Un relòtge d'aiga es un relòtge ancian que permet d'indicar lo temps a partir de la durada d'escorrement d'un liquid contengut dins una sèrva a travèrs d'un pichon orifici. L'aiga foguèt lo liquid pus utilizat, çò qu'explica lo nom dau sistèma, mai d'autrei liquids foguèron de còps adoptats (mercuri, òli...).
Lo modèl pus ancian conegut a l'ora d'ara data de 1 600 avC e foguèt descubèrt en Egipte. Pasmens, plusors traças semblan indicar una concepcion pus vièlha en China e en Índia, benlèu tre lo milleni IV avC[1]. Foguèron utilizats, en parallèl dei mòstras solaras, dins lei regions sedentàrias d'Eurasia e d'Africa dau Nòrd. Conoguèron de melhoraments variats segon lei regions permetent de metre en plaça de sistèmas amb una precision similara ai mòstras actualas (Pèrsia) ò de bastir de relòtges monumentaus (torre dei Vents d'Atenas). D'un biais generau, demorèron lei relòtges pus precís fins au sègle XVII e, dins certanei regions, foguèron utilizats fins au sègle XX.
Liames intèrnes[modificar | Modificar lo còdi]
Bibliografia[modificar | Modificar lo còdi]
Nòtas e referéncias[modificar | Modificar lo còdi]
- ↑ (en) J. Harrison Cowan, Time and Its Measurement: From the stone age to the nuclear age, The World Publishing Company, 1958, p. 58.
.